fijn

Dutch

Etymology

From Middle Dutch fijn, from Old French fin, from Latin fīnis.

Pronunciation

IPA^(key): /fɛi̯n/
audio (file)
Hyphenation: fijn
Rhymes: -ɛi̯n

Adjective

fijn (comparative fijner, superlative fijnst)

nice, pleasant
fine, thin
delicate, meticulous

Inflection

Inflection of fijn
uninflected	fijn
inflected	fijne
comparative	fijner
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		fijn	fijner	het fijnst het fijnste
indefinite	m./f. sing.	fijne	fijnere	fijnste
	n. sing.	fijn	fijner	fijnste
	plural	fijne	fijnere	fijnste
definite		fijne	fijnere	fijnste
partitive		fijns	fijners	—

Antonyms

grof

Derived terms

fijnheid
fijnmalen
fijnmazig
fijnstraal
fijntjes
fijnzinnig
haarfijn
ragfijn
verfijnen

Descendants

Berbice Creole Dutch: fini
Negerhollands: fien, fin
→ Papiamentu: fini
→ Sranan Tongo: feni, fini
- → Caribbean Javanese: fini
- → Saramaccan: fínu

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.