fálma
See also: falma
Icelandic
Etymology
From Old Norse fálma, perhaps imitative of fumbling.[1] Or, from Proto-Indo-European *pal- (“to shake, swing”), see also Latin palpo (“I pat, touch softly”), and possibly Proto-West Germanic *fōlijan (“to feel”).[2]
Pronunciation
- IPA(key): /ˈfaulma/
- Rhymes: -aulma
Verb
fálma (weak verb, third-person singular past indicative fálmaði, supine fálmað)
Conjugation
fálma — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að fálma | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
fálmað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
fálmandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég fálma | við fálmum | present (nútíð) |
ég fálmi | við fálmum |
| þú fálmar | þið fálmið | þú fálmir | þið fálmið | ||
| hann, hún, það fálmar | þeir, þær, þau fálma | hann, hún, það fálmi | þeir, þær, þau fálmi | ||
| past (þátíð) |
ég fálmaði | við fálmuðum | past (þátíð) |
ég fálmaði | við fálmuðum |
| þú fálmaðir | þið fálmuðuð | þú fálmaðir | þið fálmuðuð | ||
| hann, hún, það fálmaði | þeir, þær, þau fálmuðu | hann, hún, það fálmaði | þeir, þær, þau fálmuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
fálma (þú) | fálmið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| fálmaðu | fálmiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
fálmast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að fálmast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
fálmast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
fálmandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég fálmast | við fálmumst | present (nútíð) |
ég fálmist | við fálmumst |
| þú fálmast | þið fálmist | þú fálmist | þið fálmist | ||
| hann, hún, það fálmast | þeir, þær, þau fálmast | hann, hún, það fálmist | þeir, þær, þau fálmist | ||
| past (þátíð) |
ég fálmaðist | við fálmuðumst | past (þátíð) |
ég fálmaðist | við fálmuðumst |
| þú fálmaðist | þið fálmuðust | þú fálmaðist | þið fálmuðust | ||
| hann, hún, það fálmaðist | þeir, þær, þau fálmuðust | hann, hún, það fálmaðist | þeir, þær, þau fálmuðust | ||
| imperative (boðháttur) |
fálmast (þú) | fálmist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| fálmastu | fálmisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
Derived terms
- fálm (“fumbling, groping”)
References
- Douglas Harper (2001–2024) “fumble”, in Online Etymology Dictionary.
- Pokorny, Julius (1959) chapter 2313, in Indogermanisches etymologisches Wörterbuch [Indo-European Etymological Dictionary] (in German), volume 3, Bern, München: Francke Verlag, page 2313
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.