dopytać

From do- +‎ pytać. First attested in c. 1408. Compare Old Slovak dopýtať.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /dɔpɨtat͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /dɔpɨtat͡ɕ/

dopytać pf

1. (reflexive with się) to make sure, to double check (to check doubts with an additional inquiry)
   • 1858 [c. 1408], Wojciech Szurkowski z Ponieca, “Wyroki sądów miejskich czyli ortyle [Urban court rulings i.e. "Ortyls"]”, in Wacław Aleksander Maciejowski, editor, Historia prawodawstw słowiańskich [History of Slavic lawmaking], volume 6, Poniec, page 83:

     Gdy ten vmarly czlowyek szdrow stal przed gaynym szadem y dopytal szye pyerwey ortelem, mozely szwe zarobyone gymyenye dacz, komu chcze, na to ortel yemu wyrzeczono

     [Gdy ten umarły człowiek zdrow stał przed gajnym sądem i dopytał sie pierwej ortelem, możeli swe zarobione jimienie dać, komu chce? Na to ortel jemu wyrzeczono]

• Polish: dopytać
• Silesian: dopytać

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “dopytać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish dopytać. By surface analysis, do- +‎ pytać.

Compare Kashubian dopëtac, Slovak dopýtať, and Russian допыта́ться (dopytátʹsja).

• IPA^(key): /dɔˈpɨ.tat͡ɕ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /dɔˈpɨ.tat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɨtat͡ɕ
• Syllabification: do‧py‧tać

dopytać pf (imperfective dopytywać)

1. (transitive or reflexive with się) to inquire, to elicit (to ask carefully about all the details to obtain additional, missing information) [+ o (accusative) = about what]
2. (transitive, colloquial) to quiz (to additionally examine orally before a test or exam)
3. (transitive) to finish asking
4. (reflexive with się, obsolete) to develop, to contract (to become sick with something, to start having something bad)
5. (reflexive with się, obsolete) to break into, to crack open [+ do (genitive) = into what]

   Synonym: dobrać się

6. (reflexive with się, obsolete) to find by asking, to locate, to hunt down

• dopytać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dopytać in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “dopytać”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “dopytać”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Wiesław Morawski (30.05.2019) “DOPYTAĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• “DOPYTAĆ%20SIĘ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 18.06.2010
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “dopytać”, in Słownik języka polskiego‎
• Aleksander Zdanowicz (1861) “dopytać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “dopytać”, in Słownik języka polskiego‎ (in Polish), volume 1, Warsaw, page 517

Inherited from Old Polish dopytać. By surface analysis, do- +‎ pytać.

• IPA^(key): /dɔˈpɨtat͡ɕ/
• Rhymes: -ɨtat͡ɕ
• Syllabification: do‧py‧tać

dopytać pf (imperfective dopytować)

1. (reflexive with sie) to inquire, to elicit (to ask carefully about all the details to obtain additional, missing information)

• dopytac in dykcjonorz.eu
• dopytać_sie in silling.org