dokuczliwość

Polish

Etymology

From dokuczliwy +‎ -ość.

Pronunciation

IPA^(key): /dɔ.kut͡ʂˈli.vɔɕt͡ɕ/
Audio (file)
Rhymes: -ivɔɕt͡ɕ
Syllabification: do‧kucz‧li‧wość

Noun

dokuczliwość f

annoyingness, bothersomeness, troublesomeness
Synonyms: pakość, złość

Declension

Declension of dokuczliwość

	singular
nominative	dokuczliwość
genitive	dokuczliwości
dative	dokuczliwości
accusative	dokuczliwość
instrumental	dokuczliwością
locative	dokuczliwości
vocative	dokuczliwości

Related terms

adjective

dokuczliwy

adverb

dokuczliwie

verbs

dokuczać impf
dokuczyć pf

Further reading

dokuczliwość in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
dokuczliwość in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.