dofna
Icelandic
Etymology
From Old Norse dofna, from Proto-Germanic *dubnaną.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈtɔpna/
- Rhymes: -ɔpna
Verb
dofna (weak verb, third-person singular past indicative dofnaði, supine dofnað)
Conjugation
dofna — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að dofna | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
dofnað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
dofnandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég dofna | við dofnum | present (nútíð) |
ég dofni | við dofnum |
| þú dofnar | þið dofnið | þú dofnir | þið dofnið | ||
| hann, hún, það dofnar | þeir, þær, þau dofna | hann, hún, það dofni | þeir, þær, þau dofni | ||
| past (þátíð) |
ég dofnaði | við dofnuðum | past (þátíð) |
ég dofnaði | við dofnuðum |
| þú dofnaðir | þið dofnuðuð | þú dofnaðir | þið dofnuðuð | ||
| hann, hún, það dofnaði | þeir, þær, þau dofnuðu | hann, hún, það dofnaði | þeir, þær, þau dofnuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
dofna (þú) | dofnið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| dofnaðu | dofniði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
dofnaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
dofnaður | dofnuð | dofnað | dofnaðir | dofnaðar | dofnuð | |
| accusative (þolfall) |
dofnaðan | dofnaða | dofnað | dofnaða | dofnaðar | dofnuð | |
| dative (þágufall) |
dofnuðum | dofnaðri | dofnuðu | dofnuðum | dofnuðum | dofnuðum | |
| genitive (eignarfall) |
dofnaðs | dofnaðrar | dofnaðs | dofnaðra | dofnaðra | dofnaðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
dofnaði | dofnaða | dofnaða | dofnuðu | dofnuðu | dofnuðu | |
| accusative (þolfall) |
dofnaða | dofnuðu | dofnaða | dofnuðu | dofnuðu | dofnuðu | |
| dative (þágufall) |
dofnaða | dofnuðu | dofnaða | dofnuðu | dofnuðu | dofnuðu | |
| genitive (eignarfall) |
dofnaða | dofnuðu | dofnaða | dofnuðu | dofnuðu | dofnuðu | |
Old Swedish
Alternative forms
- dompna
- dufna
Etymology
From Old Norse dofna, from Proto-Germanic *dubnaną.
Conjugation
Conjugation of dofna (weak)
| present | past | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | dofna | — | |||
| participle | dofnandi, -e | dofnaþer | |||
| active voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
| iæk | dofnar | dofni, -e | — | dofnaþi, -e | dofnaþi, -e |
| þū | dofnar | dofni, -e | dofna | dofnaþi, -e | dofnaþi, -e |
| han | dofnar | dofni, -e | — | dofnaþi, -e | dofnaþi, -e |
| vīr | dofnum, -om | dofnum, -om | dofnum, -om | dofnaþum, -om | dofnaþum, -om |
| īr | dofnin | dofnin | dofnin | dofnaþin | dofnaþin |
| þēr | dofna | dofnin | — | dofnaþu, -o | dofnaþin |
| mediopassive voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
| iæk | dofnas | dofnis, -es | — | dofnaþis, -es | dofnaþis, -es |
| þū | dofnas | dofnis, -es | — | dofnaþis, -es | dofnaþis, -es |
| han | dofnas | dofnis, -es | — | dofnaþis, -es | dofnaþis, -es |
| vīr | dofnums, -oms | dofnums, -oms | — | dofnaþums, -oms | dofnaþums, -oms |
| īr | dofnins | dofnins | — | dofnaþins | dofnaþins |
| þēr | dofnas | dofnins | — | dofnaþus, -os | dofnaþins |
Descendants
- Swedish: domna
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.