diribitus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of diribeō.

Participle

diribitus m (feminine diribita, neuter diribitum); first/second declension

  1. divided

Declension

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative diribitus diribita diribitum diribitī diribitae diribita
Genitive diribitī diribitae diribitī diribitōrum diribitārum diribitōrum
Dative diribitō diribitae diribitō diribitīs diribitīs diribitīs
Accusative diribitum diribitam diribitum diribitōs diribitās diribita
Ablative diribitō diribitā diribitō diribitīs diribitīs diribitīs
Vocative diribite diribita diribitum diribitī diribitae diribita
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.