diñar

See also: dinar, dinár, and dînar

Spanish

Etymology

Probably from Caló diñar (“give”).

Verb

diñar (first-person singular present diño, first-person singular preterite diñé, past participle diñado)

  1. (colloquial) to give (something to someone); to hand over; pass on

Conjugation
    Conjugation of diñar (See Appendix:Spanish verbs)
infinitive diñar
gerund diñando
past participle masculine feminine
singular diñado diñada
plural diñados diñadas
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
indicative yo tú
vos		 él/ella/ello
usted		 nosotros
nosotras		 vosotros
vosotras		 ellos/ellas
ustedes
present diño diñastú
diñásvos		 diña diñamos diñáis diñan
imperfect diñaba diñabas diñaba diñábamos diñabais diñaban
preterite diñé diñaste diñó diñamos diñasteis diñaron
future diñaré diñarás diñará diñaremos diñaréis diñarán
conditional diñaría diñarías diñaría diñaríamos diñaríais diñarían
subjunctive yo tú
vos		 él/ella/ello
usted		 nosotros
nosotras		 vosotros
vosotras		 ellos/ellas
ustedes
present diñe diñestú
diñésvos2		 diñe diñemos diñéis diñen
imperfect
(ra)		 diñara diñaras diñara diñáramos diñarais diñaran
imperfect
(se)		 diñase diñases diñase diñásemos diñaseis diñasen
future1 diñare diñares diñare diñáremos diñareis diñaren
imperative — tú
vos		 usted nosotros
nosotras		 vosotros
vosotras		 ustedes
affirmative diñatú
diñávos		 diñe diñemos diñad diñen
negative no diñes no diñe no diñemos no diñéis no diñen

1Mostly obsolete, now mainly used in legal language.
2Argentine and Uruguayan voseo prefers the tú form for the present subjunctive.

    Selected combined forms of diñar

These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.

singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
with infinitive diñar
dative diñarme diñarte diñarle, diñarse diñarnos diñaros diñarles, diñarse
accusative diñarme diñarte diñarlo, diñarla, diñarse diñarnos diñaros diñarlos, diñarlas, diñarse
with gerund diñando
dative diñándome diñándote diñándole, diñándose diñándonos diñándoos diñándoles, diñándose
accusative diñándome diñándote diñándolo, diñándola, diñándose diñándonos diñándoos diñándolos, diñándolas, diñándose
with informal second-person singular tú imperative diña
dative díñame díñate díñale díñanos not used díñales
accusative díñame díñate díñalo, díñala díñanos not used díñalos, díñalas
with informal second-person singular vos imperative diñá
dative diñame diñate diñale diñanos not used diñales
accusative diñame diñate diñalo, diñala diñanos not used diñalos, diñalas
with formal second-person singular imperative diñe
dative díñeme not used díñele, díñese díñenos not used díñeles
accusative díñeme not used díñelo, díñela, díñese díñenos not used díñelos, díñelas
with first-person plural imperative diñemos
dative not used diñémoste diñémosle diñémonos diñémoos diñémosles
accusative not used diñémoste diñémoslo, diñémosla diñémonos diñémoos diñémoslos, diñémoslas
with informal second-person plural imperative diñad
dative diñadme not used diñadle diñadnos diñaos diñadles
accusative diñadme not used diñadlo, diñadla diñadnos diñaos diñadlos, diñadlas
with formal second-person plural imperative diñen
dative díñenme not used díñenle díñennos not used díñenles, díñense
accusative díñenme not used díñenlo, díñenla díñennos not used díñenlos, díñenlas, díñense

Derived terms

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.