ciuknąć

Polish

Etymology

From ciukać +‎ -nąć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈt͡ɕuk.nɔɲt͡ɕ/
  • Rhymes: -uknɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: ciuk‧nąć

Verb

ciuknąć pf (imperfective ciukać)

  1. (transitive, colloquial) to prick, to stab (to pierce or to wound with a pointed tool or weapon)
    Synonyms: dźgnąć, ukłuć

Conjugation
Conjugation of ciuknąć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ciuknąć
future tense 1st ciuknę ciukniemy
2nd ciukniesz ciukniecie
3rd ciuknie ciukną
impersonal ciuknie się
past tense 1st ciuknąłem,
-(e)m ciuknął		 ciuknęłam,
-(e)m ciuknęła		 ciuknęłom,
-(e)m ciuknęło		 ciuknęliśmy,
-(e)śmy ciuknęli		 ciuknęłyśmy,
-(e)śmy ciuknęły
2nd ciuknąłeś,
-(e)ś ciuknął		 ciuknęłaś,
-(e)ś ciuknęła		 ciuknęłoś,
-(e)ś ciuknęło		 ciuknęliście,
-(e)ście ciuknęli		 ciuknęłyście,
-(e)ście ciuknęły
3rd ciuknął ciuknęła ciuknęło ciuknęli ciuknęły
impersonal ciuknięto
conditional 1st ciuknąłbym,
bym ciuknął		 ciuknęłabym,
bym ciuknęła		 ciuknęłobym,
bym ciuknęło		 ciuknęlibyśmy,
byśmy ciuknęli		 ciuknęłybyśmy,
byśmy ciuknęły
2nd ciuknąłbyś,
byś ciuknął		 ciuknęłabyś,
byś ciuknęła		 ciuknęłobyś,
byś ciuknęło		 ciuknęlibyście,
byście ciuknęli		 ciuknęłybyście,
byście ciuknęły
3rd ciuknąłby,
by ciuknął		 ciuknęłaby,
by ciuknęła		 ciuknęłoby,
by ciuknęło		 ciuknęliby,
by ciuknęli		 ciuknęłyby,
by ciuknęły
impersonal ciuknięto by
imperative 1st niech ciuknę ciuknijmy
2nd ciuknij ciuknijcie
3rd niech ciuknie niech ciukną
passive adjectival participle ciuknięty ciuknięta ciuknięte ciuknięci ciuknięte
anterior adverbial participle ciuknąwszy
verbal noun ciuknięcie
verb
noun
  • ciukanie

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.