charkać

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *xъrkati.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈxar.kat͡ɕ/
  • Rhymes: -arkat͡ɕ
  • Syllabification: char‧kać

Verb

charkać impf (perfective charknąć)

  1. (intransitive, colloquial) to grunt, to hawk, to cough up
    Synonym: charczeć

Conjugation
Conjugation of charkać impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive charkać
present tense 1st charkam charkamy
2nd charkasz charkacie
3rd charka charkają
impersonal charka się
past tense 1st charkałem,
-(e)m charkał		 charkałam,
-(e)m charkała		 charkałom,
-(e)m charkało		 charkaliśmy,
-(e)śmy charkali		 charkałyśmy,
-(e)śmy charkały
2nd charkałeś,
-(e)ś charkał		 charkałaś,
-(e)ś charkała		 charkałoś,
-(e)ś charkało		 charkaliście,
-(e)ście charkali		 charkałyście,
-(e)ście charkały
3rd charkał charkała charkało charkali charkały
impersonal charkano
future tense 1st będę charkał,
będę charkać		 będę charkała,
będę charkać		 będę charkało,
będę charkać		 będziemy charkali,
będziemy charkać		 będziemy charkały,
będziemy charkać
2nd będziesz charkał,
będziesz charkać		 będziesz charkała,
będziesz charkać		 będziesz charkało,
będziesz charkać		 będziecie charkali,
będziecie charkać		 będziecie charkały,
będziecie charkać
3rd będzie charkał,
będzie charkać		 będzie charkała,
będzie charkać		 będzie charkało,
będzie charkać		 będą charkali,
będą charkać		 będą charkały,
będą charkać
impersonal będzie charkać się
conditional 1st charkałbym,
bym charkał		 charkałabym,
bym charkała		 charkałobym,
bym charkało		 charkalibyśmy,
byśmy charkali		 charkałybyśmy,
byśmy charkały
2nd charkałbyś,
byś charkał		 charkałabyś,
byś charkała		 charkałobyś,
byś charkało		 charkalibyście,
byście charkali		 charkałybyście,
byście charkały
3rd charkałby,
by charkał		 charkałaby,
by charkała		 charkałoby,
by charkało		 charkaliby,
by charkali		 charkałyby,
by charkały
impersonal charkano by
imperative 1st niech charkam charkajmy
2nd charkaj charkajcie
3rd niech charka niech charkają
active adjectival participle charkający charkająca charkające charkający charkające
contemporary adverbial participle charkając
verbal noun charkanie

Derived terms
adjective
  • charkliwy

Further reading
  • charkać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • charkać in Polish dictionaries at PWN

Silesian

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *xъrkati.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈxarkat͡ɕ/
  • Rhymes: -arkat͡ɕ
  • Syllabification: char‧kać

Verb

charkać impf

  1. (intransitive) to spit
    Synonym: pluć

Conjugation
Conjugation of charkać impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive charkać
present tense 1st charkōm charkōmy
2nd charkŏsz charkŏcie
3rd charkŏ charkajōm
past tense 1st charkołch,
charkołech,
charkoł żech		 charkałach
charkała żech		 charkałoch1)
charkało żech1)		 charkalimy,
charkalichmy		 charkałymy,
charkałychmy
2nd charkołś,
charkołeś,
charkoł żeś		 charkałaś
charkała żeś		 charkałoś1)
charkało żeś1)		 charkaliście,
charkali żeście		 charkałyście,
charkały żeście
3rd charkoł charkała charkało charkali charkały
future tense 1st bydã charkoł,
bydã charkać		 bydã charkała,
bydã charkać		 bydã charkało,1)
bydã charkać		 bydymy charkali,
bydymy charkać		 bydymy charkały,
bydymy charkać
2nd bydziesz charkoł,
bydziesz charkać		 bydziesz charkała,
bydziesz charkać		 bydziesz charkało,1)
bydziesz charkać		 bydziecie charkali,
bydziecie charkać		 bydziecie charkały,
bydziecie charkać
3rd bydzie charkoł,
bydzie charkać		 bydzie charkała,
bydzie charkać		 bydzie charkało,
bydzie charkać		 bydōm charkali,
bydōm charkać		 bydōm charkały,
bydōm charkać
pluperfect tense2)
 1st bōłch charkoł,
bōłech charkoł,
bōł żech charkoł		 byłach charkała
była żech charkała		 byłoch charkało1)
było żech charkało1)		 byli my charkali,
bylichmy charkali		 były my charkały,
byłychmy charkały
2nd bōłś charkoł,
bōłeś charkoł,
bōł żeś charkoł		 byłaś charkała
była żeś charkała		 byłoś charkało1)
było żeś charkało1)		 byliście charkali,
byli żeście charkali		 byłyście charkały,
były żeście charkały
3rd bōł charkoł była charkała było charkało1)
 były my charkali,
byłychmy charkali		 były charkały
conditional 1st bych charkoł bych charkała byście charkali by my charkały,
bychmy charkały
2nd byś charkoł byś charkała byście charkali byście charkały
3rd by charkoł by charkała by charkało by charkali by charkały
imperative 1st niych charkōm charkejmy
2nd charkej charkejcie
3rd niych charkŏ niych charkajōm
active adjectival participle charkajōncy charkajōncŏ charkajōnce charkajōncy charkajōnce
verbal noun charkanie
1) Personal neuter forms might be considered nonstandard, protological, or nonce, appearing mostly in literature to refer to grammatically neuter nouns, however might also be used for people who prefer neuter forms.
2) The pluperfect is either archaic or obsolete and now used for conditional in the past.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.