celebratus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of celebrō.

Participle

celebrātus (feminine celebrāta, neuter celebrātum, comparative celebrātior, superlative celebrātissimus); first/second-declension participle

  1. thronged; frequented
  2. employed; repeated
  3. celebrated, solemnized
  4. proclaimed, published

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative celebrātus celebrāta celebrātum celebrātī celebrātae celebrāta
Genitive celebrātī celebrātae celebrātī celebrātōrum celebrātārum celebrātōrum
Dative celebrātō celebrātō celebrātīs
Accusative celebrātum celebrātam celebrātum celebrātōs celebrātās celebrāta
Ablative celebrātō celebrātā celebrātō celebrātīs
Vocative celebrāte celebrāta celebrātum celebrātī celebrātae celebrāta

Derived terms

References

  • celebratus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • celebratus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • celebratus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.