causidicus

Latin

Etymology

causa + -dicus.

Pronunciation

Noun

causidicus m (genitive causidicī); second declension

  1. lawyer, attorney
    • 106 BCE – 43 BCE, Cicero, de oratore 1.202:
      Nōn enim causidicum nescioquem neque clāmātōrem aut rabulam hōc sermōne nostrō conquīrimus, sed eum virum, quī [...] sit ejus artis antistes [...]
    • 86 CE – 103 CE, Martial, Epigrammata 5.33:
      Carpere causidicus fertur mea carmina: quī sit
      nesciō; sī scierō, vae tibi, causidice.

Declension

Second-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative causidicus causidicī
Genitive causidicī causidicōrum
Dative causidicō causidicīs
Accusative causidicum causidicōs
Ablative causidicō causidicīs
Vocative causidice causidicī
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.