bregða

Icelandic

Etymology

From Old Norse bregða.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈprɛɣða/
    Rhymes: -ɛɣða

Verb

bregða (strong verb, third-person singular past indicative brá, third-person plural past indicative brugðu, supine brugðið)

  1. (impersonal) to be startled, to be shocked, to be taken aback
    Mér brá.
    I was startled.
  2. (transitive, governs the dative) to move quickly, to jerk, (of a sword) to brandish, to draw
    • Matthew 26:52 (English and Icelandic)
      Jesús sagði við hann: „Slíðra sverð þitt! Allir, sem sverði bregða, munu fyrir sverði falla.“
      "Put your sword back in its place," Jesus said to him, "for all who draw the sword will die by the sword."
  3. (impersonal) to appear briefly
    Skrímslinu brá fyrir í skugganum.
    The monster appeared in the shadow.

Conjugation
bregða — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að bregða
supine
(sagnbót)		 brugðið
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 bregðandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég bregð við bregðum present
(nútíð)		 ég bregði við bregðum
þú bregður þið bregðið þú bregðir þið bregðið
hann, hún, það bregður þeir, þær, þau bregða hann, hún, það bregði þeir, þær, þau bregði
past
(þátíð)		 ég brá við brugðum past
(þátíð)		 ég brygði við brygðum
þú brást þið brugðuð þú brygðir þið brygðuð
hann, hún, það brá þeir, þær, þau brugðu hann, hún, það brygði þeir, þær, þau brygðu
imperative
(boðháttur)		 bregð (þú) bregðið (þið)
Forms with appended personal pronoun
bregðu bregðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
bregðast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að bregðast
supine
(sagnbót)		 brugðist
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 bregðandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég bregst við bregðumst present
(nútíð)		 ég brást við brugðumst
þú bregst þið bregðist þú brást þið brugðust
hann, hún, það bregst þeir, þær, þau bregðast hann, hún, það brást þeir, þær, þau brugðust
past
(þátíð)		 ég bregðist við bregðumst past
(þátíð)		 ég brygðist við brygðumst
þú bregðist þið bregðist þú brygðist þið brygðust
hann, hún, það bregðist þeir, þær, þau bregðist hann, hún, það brygðist þeir, þær, þau brygðust
imperative
(boðháttur)		 bregst (þú) bregðist (þið)
Forms with appended personal pronoun
bregstu bregðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
brugðinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 brugðinn brugðin brugðið brugðnir brugðnar brugðin
accusative
(þolfall)		 brugðinn brugðna brugðið brugðna brugðnar brugðin
dative
(þágufall)		 brugðnum brugðinni brugðnu brugðnum brugðnum brugðnum
genitive
(eignarfall)		 brugðins brugðinnar brugðins brugðinna brugðinna brugðinna
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 brugðni brugðna brugðna brugðnu brugðnu brugðnu
accusative
(þolfall)		 brugðna brugðnu brugðna brugðnu brugðnu brugðnu
dative
(þágufall)		 brugðna brugðnu brugðna brugðnu brugðnu brugðnu
genitive
(eignarfall)		 brugðna brugðnu brugðna brugðnu brugðnu brugðnu

Derived terms
Derived terms
  • bregð
  • bregða fyrir
  • bregða fæti fyrir
  • bregða sér
  • bregðast
  • bregðast illa við
  • bregðast vel við
  • bregðast við

See also

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *bregdaną (“to flicker, flutter, move about”).

Verb

bregða (singular past indicative brá, plural past indicative brugðu, past participle brogðit)

  1. to turn around, flip
  2. to brandish a sword

Conjugation
Conjugation of bregða — active (strong class 3)
infinitive bregða
present participle bregðandi
past participle brogðinn
indicative present past
1st-person singular bregð brá
2nd-person singular bregðr brátt
3rd-person singular bregðr brá
1st-person plural bregðum brugðum
2nd-person plural bregðið brugðuð
3rd-person plural bregða brugðu
subjunctive present past
1st-person singular bregða brygða
2nd-person singular bregðir brygðir
3rd-person singular bregði brygði
1st-person plural bregðim brygðim
2nd-person plural bregðið brygðið
3rd-person plural bregði brygði
imperative present
2nd-person singular bregð
1st-person plural bregðum
2nd-person plural bregðið
Conjugation of bregða — mediopassive (strong class 3)
infinitive bregðask
present participle bregðandisk
past participle brogðizk
indicative present past
1st-person singular bregðumk brugðumk
2nd-person singular bregzk brázk
3rd-person singular bregzk brásk
1st-person plural bregðumsk brugðumsk
2nd-person plural bregðizk brugðuzk
3rd-person plural bregðask brugðusk
subjunctive present past
1st-person singular bregðumk brygðumk
2nd-person singular bregðisk brygðisk
3rd-person singular bregðisk brygðisk
1st-person plural bregðimsk brygðimsk
2nd-person plural bregðizk brygðizk
3rd-person plural bregðisk brygðisk
imperative present
2nd-person singular bregzk
1st-person plural bregðumsk
2nd-person plural bregðizk
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.