bij

• bîj (Gheg)

From Proto-Albanian *būnja, from Proto-Indo-European *bʰuH- (“to grow”) (compare Ancient Greek φύω (phúō), Old Armenian բուսանիմ (busanim, “to plant, germinate”), Sanskrit भुवन (bhúvana, “existence”).

bij (aorist biva, participle birë)

1. to sprout, grow out

• rritem

• mbij

• bimë, bisht

• IPA^(key): [ˈbɪj]
• Rhymes: -ɪj

bij

1. second-person singular imperative of bít

• by (for the preposition)

• IPA^(key): /bɛi̯/

• audio

  (file)

• Hyphenation: bij
• Rhymes: -ɛi̯

From Middle Dutch bi, from Old Dutch bī, from Proto-West Germanic *bī, from Proto-Germanic *bi.

bij

1. at, with

   Bij ons is het altijd feest.

   With us it's always a party.

2. by, close to

   Ik woon in een hutje bij de zee.

   I live in a little hut by the sea.

3. to, towards

   Kom bij mij!

   Come to me!

4. (obsolete) by, through, by means of, through the action or presence of

• bij benadering
• bij de beesten af
• bij de konijnen af
• bij de vleet
• bij tijd en wijle
• bij uitstek
• bij voorbaat

• Jersey Dutch: bai
• Negerhollands: bi, bie
• Petjo: bij
• Skepi Creole Dutch: bi

bij

1. alongside, with
2. in order to adjust or improve

From Middle Dutch bië, from Old Dutch *bīa, from Proto-Germanic *bijō.

bij f (plural bijen, diminutive bijtje n)

1. bee, insect of the clade Anthophila

• Afrikaans: by
• Jersey Dutch: bāi

• IPA^(key): [bʲij]

bij

1. second-person singular imperative of biś

• IPA^(key): /bij/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ij
• Syllabification: bij

bij

1. second-person singular imperative of bić

From Old Frisian bē, from Proto-Germanic *bijō.

• IPA^(key): /bɛi̯/

bij c (plural bijen, diminutive bijke)

1. bee

• “bij”, in Wurdboek fan de Fryske taal (in Dutch), 2011