bieżnik

Polish

Etymology

From bieżeć +‎ -nik. First attested in 1900.[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈbjɛʐ.ɲik/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛʐɲik
  • Syllabification: bież‧nik

Noun

bieżnik m inan

  1. runner (piece of fabric used to decorate a table)
    Synonym: laufer
  2. tread (the grooves carved into the face of a tire, used to give the tire traction)
    Synonym: protektor
    bieżnik opon ― tread of (one's) tires
    głębokość bieżnika ― the depth of tread
    grubość bieżnika ― the thickness tread
    rzeźba bieżnika ― carving out tread
    wysokość bieżnika ― the height of tread
    szerokość bieżnika ― the width of tread
    stan bieżnika ― the state of tread
    badanie bieżnika ― checking tread
    ścieranie bieżnika ― tread wear

Declension
Declension of bieżnik
singular plural
nominative bieżnik bieżniki
genitive bieżnika bieżników
dative bieżnikowi bieżnikom
accusative bieżnik bieżniki
instrumental bieżnikiem bieżnikami
locative bieżniku bieżnikach
vocative bieżniku bieżniki

Derived terms
noun
verb
adjectives
adverb
nouns
verbs

References
  1. bieżnik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading
  • bieżnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • bieżnik in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.