bewoonbaar

Dutch

From bewonen (“to inhabit”) +‎ -baar.

IPA^(key): /bəˈʋoːn.baːr/, (Belgium) [bəˈβ̞oːnbaːr], (Northern Dutch) [bəˈʋoʊ̯nbaːr]
Audio (file)
Hyphenation: be‧woon‧baar

bewoonbaar (comparative bewoonbaarder, superlative bewoonbaarst)

habitable, fit for inhabitation, where humans or other animals can live (or fairly comfortably)

Inflection of bewoonbaar
uninflected	bewoonbaar
inflected	bewoonbare
comparative	bewoonbaarder
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		bewoonbaar	bewoonbaarder	het bewoonbaarst het bewoonbaarste
indefinite	m./f. sing.	bewoonbare	bewoonbaardere	bewoonbaarste
	n. sing.	bewoonbaar	bewoonbaarder	bewoonbaarste
	plural	bewoonbare	bewoonbaardere	bewoonbaarste
definite		bewoonbare	bewoonbaardere	bewoonbaarste
partitive		bewoonbaars	bewoonbaarders	—

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.