bóg

• IPA^(key): /ˈpouː/

  Rhymes: -ouː

bóg

1. inflection of bógur:
   1. indefinite accusative singular
   2. indefinite dative singular

Inherited from Proto-Slavic *bogъ.

• IPA^(key): /ˈbwok/
• Syllabification: bóg
• Homophone: Bóg

bóg m pers

1. god

• Stefan Ramułt (1893) “Bòg”, in Słownik języka pomorskiego czyli kaszubskiego‎ (in Kashubian), page 10
• Jan Trepczyk (1994) “Bóg”, in Słownik polsko-kaszubski (in Kashubian), volumes 1–2
• Eùgeniusz Gòłąbk (2011) “Bóg”, in Słownik Polsko-Kaszubski / Słowôrz Pòlskò-Kaszëbsczi‎, volume 1, page 116
• “bóg”, in Internetowi Słowôrz Kaszëbsczégò Jãzëka [Internet Dictionary of the Kashubian Language], Fundacja Kaszuby, 2022

Inherited from Old Polish bóg.

• IPA^(key): [ˈbok]
• Syllabification: bóg
• Homophone: Bóg

bóg m pers (related adjective bozÿ or boski)

1. god (deity or supreme being)
2. god, idol

• Zofia Stamirowska (1987-2024) “Bóg”, in Anna Basara, editor, Słownik gwar Ostródzkiego, Warmii i Mazur‎, volume 1, Zakład Narodowy im. Ossolińskich Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, →ISBN, pages 209-211

bóg

1. indefinite accusative singular of bógr

Inherited from Proto-Slavic *bogъ. First attested in 1285.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /bɔːk/
• IPA^(key): (15^th CE) /bok/

bóg m animacy unattested (female equivalent bogini, related adjective boży or boski)

1. god; God
   • 1877-1999 [1285], Franciszek Piekosiński, Antoni Gąsiorowski, Henryk Kowalewicz, Ryszard Walczak, Tomasz Jasiński, Izabela Skierska, editors, Kodeks dyplomatyczny Wielkopolski. Codex diplomaticus Maioris Poloniae [Diplomatic Code of Greater Poland], volume I, page 511:

     *Kaye sse bogu

     [Kaje sie Bogu]

2. idol; deity
   • Beginning of the 15th century, Łukasz z Wielkiego Koźmina, Kazania gnieźnieńskie‎, Krakow, page 173a:

     Bog gego, chos mv gest bylo tho ymø Astarosth dzano, gest on s vysokosczy na szemø spatl byl a f proch gest szø on byl obroczil

     [Bog jego, coż mu jest było to imię Astarost dziano, jest on z wysokości na ziemię spadł był a w proch jest się on był obrocił]

3. (in the plural) people with the highest power such as princes, judges, sages, priests or soothsayers
   • 1930 [c. 1455], “Ex”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎, 22, 8:

     Przywyedzon bødzye k bogom, to gest k byskupom (applicabitur ad deos)

     [Przywiedzion będzie k bogom, to jest k biskupom (applicabitur ad deos)]

• Masurian: bóg
• Polish: bóg
• Silesian: bōg

• Brückner, Aleksander (1927) “bóg”, in Słownik etymologiczny języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish), Warsaw: Wiedza Powszechna
• Boryś, Wiesław (2005) “bóg”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN
• Sławski, Franciszek (1958-1965) “bóg”, in Jan Safarewicz, Andrzej Siudut, editors, Słownik etymologiczny języka polskiego [Etymological dictionary of the Polish language] (in Polish), Kraków: Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego
• Mańczak, Witold (2017) “bóg”, in Polski słownik etymologiczny (in Polish), Kraków: Polska Akademia Umiejętności, →ISBN
• Bańkowski, Andrzej (2000) “bóg”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “bóg”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish bóg.

• IPA^(key): /buk/
• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈbok/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -uk
• Syllabification: bóg
• Homophones: Bóg, Bug, buk, Buk

bóg m pers (female equivalent bogini, diminutive bożek, related adjective boży or boski)

1. god (deity or supreme being)

   Synonym: bóstwo

2. god, idol

   Synonym: bóstwo

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), bóg is one of the most used words in Polish, appearing 9 times in scientific texts, 0 times in news, 1 time in essays, 41 times in fiction, and 100 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 151 times, making it the 379th most common word in a corpus of 500,000 words.[1]

• bóg in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• bóg in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “bóg”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• “BÓG”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 11.03.2020
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “bóg”, in Słownik języka polskiego‎
• Aleksander Zdanowicz (1861) “bóg”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “bóg”, in Słownik języka polskiego‎ (in Polish), volume 1, Warsaw, page 196
• bóg in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Inherited from Proto-Slavic *bȍgъ.

• IPA^(key): /ˈbok/
• Syllabification: bóg
• Homophone: Bóg

bóg m pers (diminutive bóżk)

1. god, deity, idol

   Synonyms: bóżk, bóstwô

2. demon

• Lorentz, Friedrich (1908) “bȯ́u̯g”, in Slovinzisches Wörterbuch‎ (in German), volume 1, Saint Petersburg: ОРЯС ИАН, page 57