adverar
Catalan
Etymology
From Old Catalan averar, from Early Medieval Latin advērāre. The /d/ was (re-)inserted due to Latin and/or Spanish influence.
Pronunciation
Verb
adverar (first-person singular present advero, first-person singular preterite adverí, past participle adverat); root stress: (Central) /ɛ/; (Valencian) /e/; (Balearic) /ə/
Conjugation
infinitive | adverar | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
gerund | adverant | ||||||
past participle | masculine | feminine | |||||
singular | adverat | adverada | |||||
plural | adverats | adverades | |||||
person | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
indicative | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
present | advero | adveres | advera | adverem | advereu | adveren | |
imperfect | adverava | adveraves | adverava | adveràvem | adveràveu | adveraven | |
future | adveraré | adveraràs | adverarà | adverarem | adverareu | adveraran | |
preterite | adverí | adverares | adverà | adveràrem | adveràreu | adveraren | |
conditional | adveraria | adveraries | adveraria | adveraríem | adveraríeu | adverarien | |
subjunctive | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
present | adveri | adveris | adveri | adverem | advereu | adverin | |
imperfect | adverés | adveressis | adverés | adveréssim | adveréssiu | adveressin | |
imperative | — | tu | vostè | nosaltres | vosaltres vós |
vostès | |
affirmative | — | advera | adveri | adverem | advereu | adverin | |
negative (no) | — | no adveris | no adveri | no adverem | no advereu | no adverin |
Derived terms
- adveració
- adverament
Further reading
- “adverar” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
Spanish
Etymology
From Old Spanish averar, from Early Medieval Latin advērāre. The /d/ was (re-)inserted due to Latin influence.
Pronunciation
- IPA(key): /adbeˈɾaɾ/ [að̞.β̞eˈɾaɾ]
- Rhymes: -aɾ
- Syllabification: ad‧ve‧rar
Verb
adverar (first-person singular present advero, first-person singular preterite adveré, past participle adverado)
Conjugation
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
with infinitive adverar | |||||||
dative | adverarme | adverarte | adverarle, adverarse | adverarnos | adveraros | adverarles, adverarse | |
accusative | adverarme | adverarte | adverarlo, adverarla, adverarse | adverarnos | adveraros | adverarlos, adverarlas, adverarse | |
with gerund adverando | |||||||
dative | adverándome | adverándote | adverándole, adverándose | adverándonos | adverándoos | adverándoles, adverándose | |
accusative | adverándome | adverándote | adverándolo, adverándola, adverándose | adverándonos | adverándoos | adverándolos, adverándolas, adverándose | |
with informal second-person singular tú imperative advera | |||||||
dative | advérame | advérate | advérale | advéranos | not used | advérales | |
accusative | advérame | advérate | advéralo, advérala | advéranos | not used | advéralos, advéralas | |
with informal second-person singular vos imperative adverá | |||||||
dative | adverame | adverate | adverale | adveranos | not used | adverales | |
accusative | adverame | adverate | adveralo, adverala | adveranos | not used | adveralos, adveralas | |
with formal second-person singular imperative advere | |||||||
dative | advéreme | not used | advérele, advérese | advérenos | not used | advéreles | |
accusative | advéreme | not used | advérelo, advérela, advérese | advérenos | not used | advérelos, advérelas | |
with first-person plural imperative adveremos | |||||||
dative | not used | adverémoste | adverémosle | adverémonos | adverémoos | adverémosles | |
accusative | not used | adverémoste | adverémoslo, adverémosla | adverémonos | adverémoos | adverémoslos, adverémoslas | |
with informal second-person plural imperative adverad | |||||||
dative | adveradme | not used | adveradle | adveradnos | adveraos | adveradles | |
accusative | adveradme | not used | adveradlo, adveradla | adveradnos | adveraos | adveradlos, adveradlas | |
with formal second-person plural imperative adveren | |||||||
dative | advérenme | not used | advérenle | advérennos | not used | advérenles, advérense | |
accusative | advérenme | not used | advérenlo, advérenla | advérennos | not used | advérenlos, advérenlas, advérense |
Related terms
Further reading
- “adverar”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.