< Reconstruction:Proto-Germanic
Reconstruction:Proto-Germanic/sprittōną
Proto-Germanic
Etymology
From Pre-Germanic *spritnéh₂-, a zero-grade iterative to *sprīþaną (“to break up”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsprit.tɔː.nɑ̃/
Inflection
The original Germanic paradigm consisted of two stem variants, singular *spritt- against non-singular *sprid-.
Conjugation of *sprittōną (weak class 2)
active voice | passive voice | ||||
---|---|---|---|---|---|
present tense | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
1st singular | *sprittō | *sprittǭ | — | *sprittōi | ? |
2nd singular | *sprittōsi | *sprittōs | *sprittō | *sprittōsai | *sprittōsau |
3rd singular | *sprittōþi | *sprittō | *sprittōþau | *sprittōþai | *sprittōþau |
1st dual | *sprittōs | *sprittōw | — | — | — |
2nd dual | *sprittōþiz | *sprittōþiz | *sprittōþiz | — | — |
1st plural | *sprittōmaz | *sprittōm | — | *sprittōnþai | *sprittōnþau |
2nd plural | *sprittōþ | *sprittōþ | *sprittōþ | *sprittōnþai | *sprittōnþau |
3rd plural | *sprittōnþi | *sprittōn | *sprittōnþau | *sprittōnþai | *sprittōnþau |
past tense | indicative | subjunctive | |||
1st singular | *sprittōdǭ | *sprittōdēdį̄ | |||
2nd singular | *sprittōdēz | *sprittōdēdīz | |||
3rd singular | *sprittōdē | *sprittōdēdī | |||
1st dual | *sprittōdēdū | *sprittōdēdīw | |||
2nd dual | *sprittōdēdudiz | *sprittōdēdīdiz | |||
1st plural | *sprittōdēdum | *sprittōdēdīm | |||
2nd plural | *sprittōdēdud | *sprittōdēdīd | |||
3rd plural | *sprittōdēdun | *sprittōdēdīn | |||
present | past | ||||
participles | *sprittōndz | *sprittōdaz |
Descendants
- Middle High German: sprützen
- German: spritzen
- Yiddish: שפּריצן (shpritsn)
- → English: spritz
- → Hebrew: הִשְׁפְּרִיץ (hishpríts)
- Norwegian: sprita
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.