Beyoğlu
Turkish
Beyoğlu ilçesi
Etymology
From Ottoman Turkish بك اوغلی (Bey Oğlu), equivalent to bey + oğlu.
Pronunciation
- IPA(key): /beˈjoːɫu/
Declension
declension of Beyoğlu
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | Beyoğlu | Beyoğlular / Beyoğlu'lar |
| accusative | Beyoğlu'yu | Beyoğluları / Beyoğlu'ları |
| dative | Beyoğlu'ya | Beyoğlulara / Beyoğlu'lara |
| locative | Beyoğlu'da | Beyoğlularda / Beyoğlu'larda |
| ablative | Beyoğlu'dan | Beyoğlulardan / Beyoğlu'lardan |
| genitive | Beyoğlu'nun | Beyoğluların / Beyoğlu'ların |
possessive of Beyoğlu
| singular | plural | |
|---|---|---|
| benim (my) | Beyoğlu'm | Beyoğlularım / Beyoğlu'larım |
| senin (your) | Beyoğlu'n | Beyoğluların / Beyoğlu'ların |
| onun (his/her/its) | Beyoğlu'su | Beyoğluları / Beyoğlu'ları |
| bizim (our) | Beyoğlu'muz | Beyoğlularımız / Beyoğlu'larımız |
| sizin (your) | Beyoğlu'nuz | Beyoğlularınız / Beyoğlu'larınız |
| onların (their) | Beyoğlu'su / Beyoğluları / Beyoğlu'ları | Beyoğluları / Beyoğlu'ları |
Derived terms
- Beyoğlulu
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.