-γενής

Ancient Greek

Etymology

From γένος (génos) +‎ -ης (-ēs).

Pronunciation
 

Suffix

-γενής • (-genḗs) m or f (neuter -γενές); third declension

  1. (forming adjectives) born in a certain place or condition
    ‎ἄλλος (állos) + ‎-γενής (-genḗs) → ‎ἀλλογενής (allogenḗs)
    ‎γη (gē) + ‎-γενής (-genḗs) → ‎γηγενής (gēgenḗs)
    ‎ἔνδον (éndon) + ‎-γενής (-genḗs) → ‎ἐνδογενής (endogenḗs)
    ‎εὐ (eu) + ‎-γενής (-genḗs) → ‎εὐγενής (eugenḗs)
    ‎οἶκος (oîkos) + ‎-γενής (-genḗs) → ‎οἰκογενής (oikogenḗs)
    ‎παντο- (panto-) + ‎-γενής (-genḗs) → ‎παντογενὴς (pantogenḕs)
    ‎προ- (pro-) + ‎-γενής (-genḗs) → ‎προγενής (progenḗs)
    ‎συν- (sun-) + ‎-γενής (-genḗs) → ‎συγγενής (sungenḗs)
  2. (forming adjectives) of a kind
    ‎ἕτερος (héteros) + ‎-γενής (-genḗs) → ‎ἑτερογενής (heterogenḗs)
    ‎ὁμός (homós) + ‎-γενής (-genḗs) → ‎ὁμογενής (homogenḗs)
    ‎μόνος (mónos) + ‎-γενής (-genḗs) → ‎μονογενής (monogenḗs)

Inflection
Third declension of -γενής; -γενές (contracted, Attic)
Number Singular Dual Plural
Case/Gender Masculine / Feminine Neuter Masculine / Feminine Neuter Masculine / Feminine Neuter
Nominative -γενής
-genḗs		 -γενές
-genés		 -γενεῖ
-geneî		 -γενεῖ
-geneî		 -γενεῖς
-geneîs		 -γενῆ
-genê
Genitive -γενοῦς
-genoûs		 -γενοῦς
-genoûs		 -γενοῖν
-genoîn		 -γενοῖν
-genoîn		 -γενῶν
-genôn		 -γενῶν
-genôn
Dative -γενεῖ
-geneî		 -γενεῖ
-geneî		 -γενοῖν
-genoîn		 -γενοῖν
-genoîn		 -γενέσῐ / -γενέσῐν
-genési(n)		 -γενέσῐ / -γενέσῐν
-genési(n)
Accusative -γενῆ
-genê		 -γενές
-genés		 -γενεῖ
-geneî		 -γενεῖ
-geneî		 -γενεῖς
-geneîs		 -γενῆ
-genê
Vocative -γενές
-genés		 -γενές
-genés		 -γενεῖ
-geneî		 -γενεῖ
-geneî		 -γενεῖς
-geneîs		 -γενῆ
-genê
Derived forms Adverb Comparative Superlative
-γενῶς
-genôs		 -γενέστερος
-genésteros		 -γενέστᾰτος
-genéstatos
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms
Ancient Greek terms suffixed with -γενής

Descendants
  • Dutch: -geen
  • French: -gène
  • German: -gen
  • Greek: -γενής (-genís)
  • Irish: -gin
  • Spanish: -geno

Greek

Etymology

From Ancient Greek -γενής.

Pronunciation
  • IPA(key): /ʝeˈnis/

Suffix

-γενής • (-genís) m (feminine -γενής, neuter -γενές)

  1. (forming adjectives) where the defined, originates from what the first part denotes.
    ‎ένδον (éndon, “within”) + ‎-γενής (-genís) → ‎ενδογενής (endogenís, “endogenous”)
  2. (forming adjectives) where the defined comes in a specific order
    ‎δεύτερος (défteros, “second”) + ‎-γενής (-genís) → ‎δευτερογενής (defterogenís, “who comes second, consequent”)

Declension

Derived terms
Greek terms suffixed with -γενής
  • -γόνος (-gónos, “produced by”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.