ὑψηλόκρημνος

Ancient Greek

Etymology

From ῠ̔ψηλός (hupsēlós, “high, lofty”) +‎ κρημνός (krēmnós, “cliff”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /hyp.sɛː.ló.krɛːm.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)yp.se̝ˈlo.kre̝m.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /yp.siˈlo.krim.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /yp.siˈlo.krim.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ip.siˈlo.krim.nos/

Adjective

ῠ̔ψηλόκρημνος • (hupsēlókrēmnos) m or f (neuter ῠ̔ψηλόκρημνον); second declension

with lofty cliffs

Declension

Second declension of ῠ̔ψηλόκρημνος; ῠ̔ψηλόκρημνον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ῠ̔ψηλόκρημνος hupsēlókrēmnos	ῠ̔ψηλόκρημνον hupsēlókrēmnon	ῠ̔ψηλοκρήμνω hupsēlokrḗmnō	ῠ̔ψηλοκρήμνω hupsēlokrḗmnō	ῠ̔ψηλόκρημνοι hupsēlókrēmnoi	ῠ̔ψηλόκρημνᾰ hupsēlókrēmna
Genitive	ῠ̔ψηλοκρήμνου hupsēlokrḗmnou	ῠ̔ψηλοκρήμνου hupsēlokrḗmnou	ῠ̔ψηλοκρήμνοιν hupsēlokrḗmnoin	ῠ̔ψηλοκρήμνοιν hupsēlokrḗmnoin	ῠ̔ψηλοκρήμνων hupsēlokrḗmnōn	ῠ̔ψηλοκρήμνων hupsēlokrḗmnōn
Dative	ῠ̔ψηλοκρήμνῳ hupsēlokrḗmnōi	ῠ̔ψηλοκρήμνῳ hupsēlokrḗmnōi	ῠ̔ψηλοκρήμνοιν hupsēlokrḗmnoin	ῠ̔ψηλοκρήμνοιν hupsēlokrḗmnoin	ῠ̔ψηλοκρήμνοις hupsēlokrḗmnois	ῠ̔ψηλοκρήμνοις hupsēlokrḗmnois
Accusative	ῠ̔ψηλόκρημνον hupsēlókrēmnon	ῠ̔ψηλόκρημνον hupsēlókrēmnon	ῠ̔ψηλοκρήμνω hupsēlokrḗmnō	ῠ̔ψηλοκρήμνω hupsēlokrḗmnō	ῠ̔ψηλοκρήμνους hupsēlokrḗmnous	ῠ̔ψηλόκρημνᾰ hupsēlókrēmna
Vocative	ῠ̔ψηλόκρημνε hupsēlókrēmne	ῠ̔ψηλόκρημνον hupsēlókrēmnon	ῠ̔ψηλοκρήμνω hupsēlokrḗmnō	ῠ̔ψηλοκρήμνω hupsēlokrḗmnō	ῠ̔ψηλόκρημνοι hupsēlókrēmnoi	ῠ̔ψηλόκρημνᾰ hupsēlókrēmna
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ῠ̔ψηλοκρήμνως hupsēlokrḗmnōs		ῠ̔ψηλοκρημνότερος hupsēlokrēmnóteros		ῠ̔ψηλοκρημνότᾰτος hupsēlokrēmnótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.