ἔμετος

See also: εμετός and έμετος

Ancient Greek

From ἐμέω (eméō, “vomit”).

ἔμετος • (émetos) m (genitive ἐμέτου); second declension

Second declension of ὁ ἔμετος; τοῦ ἐμέτου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ ἔμετος ho émetos	τὼ ἐμέτω tṑ emétō	οἱ ἔμετοι hoi émetoi
Genitive	τοῦ ἐμέτου toû emétou	τοῖν ἐμέτοιν toîn emétoin	τῶν ἐμέτων tôn emétōn
Dative	τῷ ἐμέτῳ tôi emétōi	τοῖν ἐμέτοιν toîn emétoin	τοῖς ἐμέτοις toîs emétois
Accusative	τὸν ἔμετον tòn émeton	τὼ ἐμέτω tṑ emétō	τοὺς ἐμέτους toùs emétous
Vocative	ἔμετε émete	ἐμέτω emétō	ἔμετοι émetoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.