ἅπτω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *áptō, of unclear origin. There are a number of competing theories as to the origin of this word.

Has been connected to Avestan 𐬁𐬟𐬆𐬥𐬙𐬈 (āfənte), 𐬀𐬞𐬀𐬌𐬌𐬈𐬌𐬙𐬌 (apaiieⁱti), Latin apō, apex, Sanskrit आप्त (āpta), and Albanian shemb, all from Proto-Indo-European *h₂ep- (“to fit, join”).
Has also been connected with ἰάπτω (iáptō, “to send, drive forth”), ἁφή (haphḗ, “grip”) and Old Armenian ափ (apʻ, “palm”).

The present tense system includes a τ progressive aspect marker.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /háp.tɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈ(h)ap.to/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈap.to/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈap.to/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈap.to/

Verb

ᾰ̔́πτω • (háptō)

(post-Homeric) to kindle, set on fire, fasten fire to
to fasten to, bind fast
to join to
(middle voice) to fasten oneself to, cling to, hang on by, lay hold of, grasp, touch
(middle voice) to reach the mark
(middle voice) to engage in, take part in
(middle voice) to set upon, attack, assail
(middle voice) to touch, affect
(middle voice) to grasp with the senses, apprehend, perceive
(middle voice) to come up to, reach, gain

Inflection

Present: ᾰ̔́πτω, ᾰ̔́πτομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̔́πτω	ᾰ̔́πτεις	ᾰ̔́πτει	ᾰ̔́πτετον	ᾰ̔́πτετον	ᾰ̔́πτομεν	ᾰ̔́πτετε	ᾰ̔́πτουσῐ(ν)
	subjunctive	ᾰ̔́πτω	ᾰ̔́πτῃς	ᾰ̔́πτῃ	ᾰ̔́πτητον	ᾰ̔́πτητον	ᾰ̔́πτωμεν	ᾰ̔́πτητε	ᾰ̔́πτωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̔́πτοιμῐ	ᾰ̔́πτοις	ᾰ̔́πτοι	ᾰ̔́πτοιτον	ᾰ̔πτοίτην	ᾰ̔́πτοιμεν	ᾰ̔́πτοιτε	ᾰ̔́πτοιεν
	imperative		ᾰ̔́πτε	ᾰ̔πτέτω	ᾰ̔́πτετον	ᾰ̔πτέτων		ᾰ̔́πτετε	ᾰ̔πτόντων
middle/ passive	indicative	ᾰ̔́πτομαι	ᾰ̔́πτῃ, ᾰ̔́πτει	ᾰ̔́πτεται	ᾰ̔́πτεσθον	ᾰ̔́πτεσθον	ᾰ̔πτόμεθᾰ	ᾰ̔́πτεσθε	ᾰ̔́πτονται
	subjunctive	ᾰ̔́πτωμαι	ᾰ̔́πτῃ	ᾰ̔́πτηται	ᾰ̔́πτησθον	ᾰ̔́πτησθον	ᾰ̔πτώμεθᾰ	ᾰ̔́πτησθε	ᾰ̔́πτωνται
	optative	ᾰ̔πτοίμην	ᾰ̔́πτοιο	ᾰ̔́πτοιτο	ᾰ̔́πτοισθον	ᾰ̔πτοίσθην	ᾰ̔πτοίμεθᾰ	ᾰ̔́πτοισθε	ᾰ̔́πτοιντο
	imperative		ᾰ̔́πτου	ᾰ̔πτέσθω	ᾰ̔́πτεσθον	ᾰ̔πτέσθων		ᾰ̔́πτεσθε	ᾰ̔πτέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ᾰ̔́πτειν				ᾰ̔́πτεσθαι
participle	m	ᾰ̔́πτων				ᾰ̔πτόμενος
	f	ᾰ̔́πτουσᾰ				ᾰ̔πτομένη
	n	ᾰ̔́πτον				ᾰ̔πτόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἧπτον, ἡπτόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἧπτον	ἧπτες	ἧπτε(ν)	ἥπτετον	ἡπτέτην	ἥπτομεν	ἥπτετε	ἧπτον
middle/ passive	indicative	ἡπτόμην	ἥπτου	ἥπτετο	ἥπτεσθον	ἡπτέσθην	ἡπτόμεθᾰ	ἥπτεσθε	ἥπτοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ᾰ̔́ψω, ᾰ̔́ψομαι, ᾰ̔φθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̔́ψω	ᾰ̔́ψεις	ᾰ̔́ψει	ᾰ̔́ψετον	ᾰ̔́ψετον	ᾰ̔́ψομεν	ᾰ̔́ψετε	ᾰ̔́ψουσῐ(ν)
active	optative	ᾰ̔́ψοιμῐ	ᾰ̔́ψοις	ᾰ̔́ψοι	ᾰ̔́ψοιτον	ᾰ̔ψοίτην	ᾰ̔́ψοιμεν	ᾰ̔́ψοιτε	ᾰ̔́ψοιεν
middle	indicative	ᾰ̔́ψομαι	ᾰ̔́ψῃ, ᾰ̔́ψει	ᾰ̔́ψεται	ᾰ̔́ψεσθον	ᾰ̔́ψεσθον	ᾰ̔ψόμεθᾰ	ᾰ̔́ψεσθε	ᾰ̔́ψονται
middle	optative	ᾰ̔ψοίμην	ᾰ̔́ψοιο	ᾰ̔́ψοιτο	ᾰ̔́ψοισθον	ᾰ̔ψοίσθην	ᾰ̔ψοίμεθᾰ	ᾰ̔́ψοισθε	ᾰ̔́ψοιντο
passive	indicative	ᾰ̔φθήσομαι	ᾰ̔φθήσῃ	ᾰ̔φθήσεται	ᾰ̔φθήσεσθον	ᾰ̔φθήσεσθον	ᾰ̔φθησόμεθᾰ	ᾰ̔φθήσεσθε	ᾰ̔φθήσονται
passive	optative	ᾰ̔φθησοίμην	ᾰ̔φθήσοιο	ᾰ̔φθήσοιτο	ᾰ̔φθήσοισθον	ᾰ̔φθησοίσθην	ᾰ̔φθησοίμεθᾰ	ᾰ̔φθήσοισθε	ᾰ̔φθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ᾰ̔́ψειν			ᾰ̔́ψεσθαι		ᾰ̔φθήσεσθαι
participle	m	ᾰ̔́ψων			ᾰ̔ψόμενος		ᾰ̔φθησόμενος
	f	ᾰ̔́ψουσᾰ			ᾰ̔ψομένη		ᾰ̔φθησομένη
	n	ᾰ̔́ψον			ᾰ̔ψόμενον		ᾰ̔φθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἧψᾰ, ἡψᾰ́μην, ἥφθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἧψᾰ	ἧψᾰς	ἧψε(ν)	ἥψᾰτον	ἡψᾰ́την	ἥψᾰμεν	ἥψᾰτε	ἧψᾰν
	subjunctive	ᾰ̔́ψω	ᾰ̔́ψῃς	ᾰ̔́ψῃ	ᾰ̔́ψητον	ᾰ̔́ψητον	ᾰ̔́ψωμεν	ᾰ̔́ψητε	ᾰ̔́ψωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̔́ψαιμῐ	ᾰ̔́ψειᾰς, ᾰ̔́ψαις	ᾰ̔́ψειε(ν), ᾰ̔́ψαι	ᾰ̔́ψαιτον	ᾰ̔ψαίτην	ᾰ̔́ψαιμεν	ᾰ̔́ψαιτε	ᾰ̔́ψειᾰν, ᾰ̔́ψαιεν
	imperative		ᾰ̔́ψον	ᾰ̔ψᾰ́τω	ᾰ̔́ψᾰτον	ᾰ̔ψᾰ́των		ᾰ̔́ψᾰτε	ᾰ̔ψᾰ́ντων
middle	indicative	ἡψᾰ́μην	ἥψω	ἥψᾰτο	ἥψᾰσθον	ἡψᾰ́σθην	ἡψᾰ́μεθᾰ	ἥψᾰσθε	ἥψᾰντο
	subjunctive	ᾰ̔́ψωμαι	ᾰ̔́ψῃ	ᾰ̔́ψηται	ᾰ̔́ψησθον	ᾰ̔́ψησθον	ᾰ̔ψώμεθᾰ	ᾰ̔́ψησθε	ᾰ̔́ψωνται
	optative	ᾰ̔ψαίμην	ᾰ̔́ψαιο	ᾰ̔́ψαιτο	ᾰ̔́ψαισθον	ᾰ̔ψαίσθην	ᾰ̔ψαίμεθᾰ	ᾰ̔́ψαισθε	ᾰ̔́ψαιντο
	imperative		ᾰ̔́ψαι	ᾰ̔ψᾰ́σθω	ᾰ̔́ψᾰσθον	ᾰ̔ψᾰ́σθων		ᾰ̔́ψᾰσθε	ᾰ̔ψᾰ́σθων
passive	indicative	ἥφθην	ἥφθης	ἥφθη	ἥφθητον	ἡφθήτην	ἥφθημεν	ἥφθητε	ἥφθησᾰν
	subjunctive	ᾰ̔φθῶ	ᾰ̔φθῇς	ᾰ̔φθῇ	ᾰ̔φθῆτον	ᾰ̔φθῆτον	ᾰ̔φθῶμεν	ᾰ̔φθῆτε	ᾰ̔φθῶσῐ(ν)
	optative	ᾰ̔φθείην	ᾰ̔φθείης	ᾰ̔φθείη	ᾰ̔φθεῖτον, ᾰ̔φθείητον	ᾰ̔φθείτην, ᾰ̔φθειήτην	ᾰ̔φθεῖμεν, ᾰ̔φθείημεν	ᾰ̔φθεῖτε, ᾰ̔φθείητε	ᾰ̔φθεῖεν, ᾰ̔φθείησᾰν
	imperative		ᾰ̔́φθητῐ	ᾰ̔φθήτω	ᾰ̔́φθητον	ᾰ̔φθήτων		ᾰ̔́φθητε	ᾰ̔φθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ᾰ̔́ψαι			ᾰ̔́ψᾰσθαι		ᾰ̔φθῆναι
participle	m	ᾰ̔́ψᾱς			ᾰ̔ψᾰ́μενος		ᾰ̔φθείς
	f	ᾰ̔́ψᾱσᾰ			ᾰ̔ψᾰμένη		ᾰ̔φθεῖσᾰ
	n	ᾰ̔́ψᾰν			ᾰ̔ψᾰ́μενον		ᾰ̔φθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἧμμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἧμμαι	ἧψαι	ἧπται	ἧφθον	ἧφθον	ἥμμεθᾰ	ἧφθε	ἥπᾰται
	subjunctive	ἡμμένος ὦ	ἡμμένος ᾖς	ἡμμένος ᾖ	ἡμμένω ἦτον	ἡμμένω ἦτον	ἡμμένοι ὦμεν	ἡμμένοι ἦτε	ἡμμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἡμμένος εἴην	ἡμμένος εἴης	ἡμμένος εἴη	ἡμμένω εἴητον/εἶτον	ἡμμένω εἰήτην/εἴτην	ἡμμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἡμμένοι εἴητε/εἶτε	ἡμμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἧψο	ἥφθω	ἧφθον	ἥφθων		ἧφθε	ἥφθων
						middle/passive
infinitive						ἧφθαι
participle	m					ἡμμένος
	f					ἡμμένη
	n					ἡμμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἥμμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἥμμην	ἧψο	ἧπτο	ἧφθον	ἥφθην	ἥμμεθᾰ	ἧφθε	ἥπᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἄαπτος (áaptos)
ἅμμα (hámma)
ἀνάπτω (anáptō)
ἀνθάπτομαι (antháptomai)
ἁπτέον (haptéon)
ἁπτικός (haptikós)
ἁπτός (haptós)
ἁπτώδιον (haptṓdion)
ἀφάπτω (apháptō)
ἁφή (haphḗ)
ἁψικάρδιος (hapsikárdios)
ἁψικορία (hapsikoría)
ἁψίκορος (hapsíkoros)
ἁψίμαχος (hapsímakhos)
ἁψιμισία (hapsimisía)
ἁψίς (hapsís)
ἅψις (hápsis)
ἅψος (hápsos)
ἐνάπτω (enáptō)
ἐξάπτω (exáptō)
ἐφάπτω (epháptō)
καθάπτομαι (katháptomai)
μεθάπτομαι (metháptomai)
παράπτομαι (paráptomai)
περιάπτω (periáptō)
προάπτω (proáptō)
προσάπτω (prosáptō)
συνάπτω (sunáptō)
ὑφάπτω (hupháptō)

Descendants

English: haptic, haptics
Spanish: háptica
German: haptisch