ἀναρπάζω

See also: αναρπάζω

Ancient Greek

Etymology

From ἀνα- (ana-) +‎ ἁρπάζω (harpázō)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.nar.páz.dɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.narˈpa.zo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.narˈpa.zo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.narˈpa.zo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.narˈpa.zo/

Verb

ἀναρπάζω • (anarpázō)

Conjugation

Present: ἀναρπᾰ́ζω, ἀναρπᾰ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀναρπᾰ́ζω	ἀναρπᾰ́ζεις	ἀναρπᾰ́ζει	ἀναρπᾰ́ζετον	ἀναρπᾰ́ζετον	ἀναρπᾰ́ζομεν	ἀναρπᾰ́ζετε	ἀναρπᾰ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀναρπᾰ́ζω	ἀναρπᾰ́ζῃς	ἀναρπᾰ́ζῃ	ἀναρπᾰ́ζητον	ἀναρπᾰ́ζητον	ἀναρπᾰ́ζωμεν	ἀναρπᾰ́ζητε	ἀναρπᾰ́ζωσῐ(ν)
	optative	ἀναρπᾰ́ζοιμῐ	ἀναρπᾰ́ζοις	ἀναρπᾰ́ζοι	ἀναρπᾰ́ζοιτον	ἀναρπᾰζοίτην	ἀναρπᾰ́ζοιμεν	ἀναρπᾰ́ζοιτε	ἀναρπᾰ́ζοιεν
	imperative		ἀνάρπᾰζε	ἀναρπᾰζέτω	ἀναρπᾰ́ζετον	ἀναρπᾰζέτων		ἀναρπᾰ́ζετε	ἀναρπᾰζόντων
middle/ passive	indicative	ἀναρπᾰ́ζομαι	ἀναρπᾰ́ζῃ, ἀναρπᾰ́ζει	ἀναρπᾰ́ζεται	ἀναρπᾰ́ζεσθον	ἀναρπᾰ́ζεσθον	ἀναρπᾰζόμεθᾰ	ἀναρπᾰ́ζεσθε	ἀναρπᾰ́ζονται
	subjunctive	ἀναρπᾰ́ζωμαι	ἀναρπᾰ́ζῃ	ἀναρπᾰ́ζηται	ἀναρπᾰ́ζησθον	ἀναρπᾰ́ζησθον	ἀναρπᾰζώμεθᾰ	ἀναρπᾰ́ζησθε	ἀναρπᾰ́ζωνται
	optative	ἀναρπᾰζοίμην	ἀναρπᾰ́ζοιο	ἀναρπᾰ́ζοιτο	ἀναρπᾰ́ζοισθον	ἀναρπᾰζοίσθην	ἀναρπᾰζοίμεθᾰ	ἀναρπᾰ́ζοισθε	ἀναρπᾰ́ζοιντο
	imperative		ἀναρπᾰ́ζου	ἀναρπᾰζέσθω	ἀναρπᾰ́ζεσθον	ἀναρπᾰζέσθων		ἀναρπᾰ́ζεσθε	ἀναρπᾰζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀναρπᾰ́ζειν				ἀναρπᾰ́ζεσθαι
participle	m	ἀναρπᾰ́ζων				ἀναρπᾰζόμενος
	f	ἀναρπᾰ́ζουσᾰ				ἀναρπᾰζομένη
	n	ἀναρπᾰ́ζον				ἀναρπᾰζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἀνήρπᾰζον, ἀνηρπᾰζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνήρπᾰζον	ἀνήρπᾰζες	ἀνήρπᾰζε(ν)	ἀνηρπᾰ́ζετον	ἀνηρπᾰζέτην	ἀνηρπᾰ́ζομεν	ἀνηρπᾰ́ζετε	ἀνήρπᾰζον
middle/ passive	indicative	ἀνηρπᾰζόμην	ἀνηρπᾰ́ζου	ἀνηρπᾰ́ζετο	ἀνηρπᾰ́ζεσθον	ἀνηρπᾰζέσθην	ἀνηρπᾰζόμεθᾰ	ἀνηρπᾰ́ζεσθε	ἀνηρπᾰ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἀναρπᾰ́ξω, ἀναρπᾰ́ξομαι, ἀναρπᾰχθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀναρπᾰ́ξω	ἀναρπᾰ́ξεις	ἀναρπᾰ́ξει	ἀναρπᾰ́ξετον	ἀναρπᾰ́ξετον	ἀναρπᾰ́ξομεν	ἀναρπᾰ́ξετε	ἀναρπᾰ́ξουσῐ(ν)
active	optative	ἀναρπᾰ́ξοιμῐ	ἀναρπᾰ́ξοις	ἀναρπᾰ́ξοι	ἀναρπᾰ́ξοιτον	ἀναρπᾰξοίτην	ἀναρπᾰ́ξοιμεν	ἀναρπᾰ́ξοιτε	ἀναρπᾰ́ξοιεν
middle	indicative	ἀναρπᾰ́ξομαι	ἀναρπᾰ́ξῃ, ἀναρπᾰ́ξει	ἀναρπᾰ́ξεται	ἀναρπᾰ́ξεσθον	ἀναρπᾰ́ξεσθον	ἀναρπᾰξόμεθᾰ	ἀναρπᾰ́ξεσθε	ἀναρπᾰ́ξονται
middle	optative	ἀναρπᾰξοίμην	ἀναρπᾰ́ξοιο	ἀναρπᾰ́ξοιτο	ἀναρπᾰ́ξοισθον	ἀναρπᾰξοίσθην	ἀναρπᾰξοίμεθᾰ	ἀναρπᾰ́ξοισθε	ἀναρπᾰ́ξοιντο
passive	indicative	ἀναρπᾰχθήσομαι	ἀναρπᾰχθήσῃ	ἀναρπᾰχθήσεται	ἀναρπᾰχθήσεσθον	ἀναρπᾰχθήσεσθον	ἀναρπᾰχθησόμεθᾰ	ἀναρπᾰχθήσεσθε	ἀναρπᾰχθήσονται
passive	optative	ἀναρπᾰχθησοίμην	ἀναρπᾰχθήσοιο	ἀναρπᾰχθήσοιτο	ἀναρπᾰχθήσοισθον	ἀναρπᾰχθησοίσθην	ἀναρπᾰχθησοίμεθᾰ	ἀναρπᾰχθήσοισθε	ἀναρπᾰχθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀναρπᾰ́ξειν			ἀναρπᾰ́ξεσθαι		ἀναρπᾰχθήσεσθαι
participle	m	ἀναρπᾰ́ξων			ἀναρπᾰξόμενος		ἀναρπᾰχθησόμενος
	f	ἀναρπᾰ́ξουσᾰ			ἀναρπᾰξομένη		ἀναρπᾰχθησομένη
	n	ἀναρπᾰ́ξον			ἀναρπᾰξόμενον		ἀναρπᾰχθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἀναρπᾰ́σω, ἀναρπᾰ́σομαι, ἀναρπᾰσθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀναρπᾰ́σω	ἀναρπᾰ́σεις	ἀναρπᾰ́σει	ἀναρπᾰ́σετον	ἀναρπᾰ́σετον	ἀναρπᾰ́σομεν	ἀναρπᾰ́σετε	ἀναρπᾰ́σουσῐ(ν)
active	optative	ἀναρπᾰ́σοιμῐ	ἀναρπᾰ́σοις	ἀναρπᾰ́σοι	ἀναρπᾰ́σοιτον	ἀναρπᾰσοίτην	ἀναρπᾰ́σοιμεν	ἀναρπᾰ́σοιτε	ἀναρπᾰ́σοιεν
middle	indicative	ἀναρπᾰ́σομαι	ἀναρπᾰ́σῃ, ἀναρπᾰ́σει	ἀναρπᾰ́σεται	ἀναρπᾰ́σεσθον	ἀναρπᾰ́σεσθον	ἀναρπᾰσόμεθᾰ	ἀναρπᾰ́σεσθε	ἀναρπᾰ́σονται
middle	optative	ἀναρπᾰσοίμην	ἀναρπᾰ́σοιο	ἀναρπᾰ́σοιτο	ἀναρπᾰ́σοισθον	ἀναρπᾰσοίσθην	ἀναρπᾰσοίμεθᾰ	ἀναρπᾰ́σοισθε	ἀναρπᾰ́σοιντο
passive	indicative	ἀναρπᾰσθήσομαι	ἀναρπᾰσθήσῃ	ἀναρπᾰσθήσεται	ἀναρπᾰσθήσεσθον	ἀναρπᾰσθήσεσθον	ἀναρπᾰσθησόμεθᾰ	ἀναρπᾰσθήσεσθε	ἀναρπᾰσθήσονται
passive	optative	ἀναρπᾰσθησοίμην	ἀναρπᾰσθήσοιο	ἀναρπᾰσθήσοιτο	ἀναρπᾰσθήσοισθον	ἀναρπᾰσθησοίσθην	ἀναρπᾰσθησοίμεθᾰ	ἀναρπᾰσθήσοισθε	ἀναρπᾰσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀναρπᾰ́σειν			ἀναρπᾰ́σεσθαι		ἀναρπᾰσθήσεσθαι
participle	m	ἀναρπᾰ́σων			ἀναρπᾰσόμενος		ἀναρπᾰσθησόμενος
	f	ἀναρπᾰ́σουσᾰ			ἀναρπᾰσομένη		ἀναρπᾰσθησομένη
	n	ἀναρπᾰ́σον			ἀναρπᾰσόμενον		ἀναρπᾰσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἀνήρπᾰξᾰ, ἀνηρπᾰξᾰ́μην, ἀνηρπᾰ́χθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνήρπᾰξᾰ	ἀνήρπᾰξᾰς	ἀνήρπᾰξε(ν)	ἀνηρπᾰ́ξᾰτον	ἀνηρπᾰξᾰ́την	ἀνηρπᾰ́ξᾰμεν	ἀνηρπᾰ́ξᾰτε	ἀνήρπᾰξᾰν
	subjunctive	ἀναρπᾰ́ξω	ἀναρπᾰ́ξῃς	ἀναρπᾰ́ξῃ	ἀναρπᾰ́ξητον	ἀναρπᾰ́ξητον	ἀναρπᾰ́ξωμεν	ἀναρπᾰ́ξητε	ἀναρπᾰ́ξωσῐ(ν)
	optative	ἀναρπᾰ́ξαιμῐ	ἀναρπᾰ́ξειᾰς, ἀναρπᾰ́ξαις	ἀναρπᾰ́ξειε(ν), ἀναρπᾰ́ξαι	ἀναρπᾰ́ξαιτον	ἀναρπᾰξαίτην	ἀναρπᾰ́ξαιμεν	ἀναρπᾰ́ξαιτε	ἀναρπᾰ́ξειᾰν, ἀναρπᾰ́ξαιεν
	imperative		ἀνάρπᾰξον	ἀναρπᾰξᾰ́τω	ἀναρπᾰ́ξᾰτον	ἀναρπᾰξᾰ́των		ἀναρπᾰ́ξᾰτε	ἀναρπᾰξᾰ́ντων
middle	indicative	ἀνηρπᾰξᾰ́μην	ἀνηρπᾰ́ξω	ἀνηρπᾰ́ξᾰτο	ἀνηρπᾰ́ξᾰσθον	ἀνηρπᾰξᾰ́σθην	ἀνηρπᾰξᾰ́μεθᾰ	ἀνηρπᾰ́ξᾰσθε	ἀνηρπᾰ́ξᾰντο
	subjunctive	ἀναρπᾰ́ξωμαι	ἀναρπᾰ́ξῃ	ἀναρπᾰ́ξηται	ἀναρπᾰ́ξησθον	ἀναρπᾰ́ξησθον	ἀναρπᾰξώμεθᾰ	ἀναρπᾰ́ξησθε	ἀναρπᾰ́ξωνται
	optative	ἀναρπᾰξαίμην	ἀναρπᾰ́ξαιο	ἀναρπᾰ́ξαιτο	ἀναρπᾰ́ξαισθον	ἀναρπᾰξαίσθην	ἀναρπᾰξαίμεθᾰ	ἀναρπᾰ́ξαισθε	ἀναρπᾰ́ξαιντο
	imperative		ἀνάρπᾰξαι	ἀναρπᾰξᾰ́σθω	ἀναρπᾰ́ξᾰσθον	ἀναρπᾰξᾰ́σθων		ἀναρπᾰ́ξᾰσθε	ἀναρπᾰξᾰ́σθων
passive	indicative	ἀνηρπᾰ́χθην	ἀνηρπᾰ́χθης	ἀνηρπᾰ́χθη	ἀνηρπᾰ́χθητον	ἀνηρπᾰχθήτην	ἀνηρπᾰ́χθημεν	ἀνηρπᾰ́χθητε	ἀνηρπᾰ́χθησᾰν
	subjunctive	ἀναρπᾰχθῶ	ἀναρπᾰχθῇς	ἀναρπᾰχθῇ	ἀναρπᾰχθῆτον	ἀναρπᾰχθῆτον	ἀναρπᾰχθῶμεν	ἀναρπᾰχθῆτε	ἀναρπᾰχθῶσῐ(ν)
	optative	ἀναρπᾰχθείην	ἀναρπᾰχθείης	ἀναρπᾰχθείη	ἀναρπᾰχθεῖτον, ἀναρπᾰχθείητον	ἀναρπᾰχθείτην, ἀναρπᾰχθειήτην	ἀναρπᾰχθεῖμεν, ἀναρπᾰχθείημεν	ἀναρπᾰχθεῖτε, ἀναρπᾰχθείητε	ἀναρπᾰχθεῖεν, ἀναρπᾰχθείησᾰν
	imperative		ἀναρπᾰ́χθητῐ	ἀναρπᾰχθήτω	ἀναρπᾰ́χθητον	ἀναρπᾰχθήτων		ἀναρπᾰ́χθητε	ἀναρπᾰχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀναρπᾰ́ξαι			ἀναρπᾰ́ξᾰσθαι		ἀναρπᾰχθῆναι
participle	m	ἀναρπᾰ́ξᾱς			ἀναρπᾰξᾰ́μενος		ἀναρπᾰχθείς
	f	ἀναρπᾰ́ξᾱσᾰ			ἀναρπᾰξᾰμένη		ἀναρπᾰχθεῖσᾰ
	n	ἀναρπᾰ́ξᾰν			ἀναρπᾰξᾰ́μενον		ἀναρπᾰχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἀνήρπᾰσᾰ, ἀνηρπᾰσᾰ́μην, ἀνηρπᾰ́σθην (Attic, Tragic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνήρπᾰσᾰ	ἀνήρπᾰσᾰς	ἀνήρπᾰσε(ν)	ἀνηρπᾰ́σᾰτον	ἀνηρπᾰσᾰ́την	ἀνηρπᾰ́σᾰμεν	ἀνηρπᾰ́σᾰτε	ἀνήρπᾰσᾰν
	subjunctive	ἀναρπᾰ́σω	ἀναρπᾰ́σῃς	ἀναρπᾰ́σῃ	ἀναρπᾰ́σητον	ἀναρπᾰ́σητον	ἀναρπᾰ́σωμεν	ἀναρπᾰ́σητε	ἀναρπᾰ́σωσῐ(ν)
	optative	ἀναρπᾰ́σαιμῐ	ἀναρπᾰ́σειᾰς, ἀναρπᾰ́σαις	ἀναρπᾰ́σειε(ν), ἀναρπᾰ́σαι	ἀναρπᾰ́σαιτον	ἀναρπᾰσαίτην	ἀναρπᾰ́σαιμεν	ἀναρπᾰ́σαιτε	ἀναρπᾰ́σειᾰν, ἀναρπᾰ́σαιεν
	imperative		ἀνάρπᾰσον	ἀναρπᾰσᾰ́τω	ἀναρπᾰ́σᾰτον	ἀναρπᾰσᾰ́των		ἀναρπᾰ́σᾰτε	ἀναρπᾰσᾰ́ντων
middle	indicative	ἀνηρπᾰσᾰ́μην	ἀνηρπᾰ́σω	ἀνηρπᾰ́σᾰτο	ἀνηρπᾰ́σᾰσθον	ἀνηρπᾰσᾰ́σθην	ἀνηρπᾰσᾰ́μεθᾰ	ἀνηρπᾰ́σᾰσθε	ἀνηρπᾰ́σᾰντο
	subjunctive	ἀναρπᾰ́σωμαι	ἀναρπᾰ́σῃ	ἀναρπᾰ́σηται	ἀναρπᾰ́σησθον	ἀναρπᾰ́σησθον	ἀναρπᾰσώμεθᾰ	ἀναρπᾰ́σησθε	ἀναρπᾰ́σωνται
	optative	ἀναρπᾰσαίμην	ἀναρπᾰ́σαιο	ἀναρπᾰ́σαιτο	ἀναρπᾰ́σαισθον	ἀναρπᾰσαίσθην	ἀναρπᾰσαίμεθᾰ	ἀναρπᾰ́σαισθε	ἀναρπᾰ́σαιντο
	imperative		ἀνάρπᾰσαι	ἀναρπᾰσᾰ́σθω	ἀναρπᾰ́σᾰσθον	ἀναρπᾰσᾰ́σθων		ἀναρπᾰ́σᾰσθε	ἀναρπᾰσᾰ́σθων
passive	indicative	ἀνηρπᾰ́σθην	ἀνηρπᾰ́σθης	ἀνηρπᾰ́σθη	ἀνηρπᾰ́σθητον	ἀνηρπᾰσθήτην	ἀνηρπᾰ́σθημεν	ἀνηρπᾰ́σθητε	ἀνηρπᾰ́σθησᾰν
	subjunctive	ἀναρπᾰσθῶ	ἀναρπᾰσθῇς	ἀναρπᾰσθῇ	ἀναρπᾰσθῆτον	ἀναρπᾰσθῆτον	ἀναρπᾰσθῶμεν	ἀναρπᾰσθῆτε	ἀναρπᾰσθῶσῐ(ν)
	optative	ἀναρπᾰσθείην	ἀναρπᾰσθείης	ἀναρπᾰσθείη	ἀναρπᾰσθεῖτον, ἀναρπᾰσθείητον	ἀναρπᾰσθείτην, ἀναρπᾰσθειήτην	ἀναρπᾰσθεῖμεν, ἀναρπᾰσθείημεν	ἀναρπᾰσθεῖτε, ἀναρπᾰσθείητε	ἀναρπᾰσθεῖεν, ἀναρπᾰσθείησᾰν
	imperative		ἀναρπᾰ́σθητῐ	ἀναρπᾰσθήτω	ἀναρπᾰ́σθητον	ἀναρπᾰσθήτων		ἀναρπᾰ́σθητε	ἀναρπᾰσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀναρπᾰ́σαι			ἀναρπᾰ́σᾰσθαι		ἀναρπᾰσθῆναι
participle	m	ἀναρπᾰ́σᾱς			ἀναρπᾰσᾰ́μενος		ἀναρπᾰσθείς
	f	ἀναρπᾰ́σᾱσᾰ			ἀναρπᾰσᾰμένη		ἀναρπᾰσθεῖσᾰ
	n	ἀναρπᾰ́σᾰν			ἀναρπᾰσᾰ́μενον		ἀναρπᾰσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀναρπάγδην (anarpágdēn)
ἀναρπαγή (anarpagḗ)
ἀναρπαστός (anarpastós)

Descendants

Greek: αναρπάζω (anarpázo)