พัง

See also: พุง

Thai

Pronunciation

Orthographic/Phonemic		พัง b ạ ŋ
Romanization	Paiboon	pang
	Royal Institute	phang
(standard) IPA^(key)		/pʰaŋ˧/^(R)

Etymology 1

Cognate with Lao ພັງ (phang), Shan ပင်း (páng), Ahom 𑜆𑜂𑜫 (paṅ).

Verb

พัง • (pang) (abstract noun การพัง or ความพัง)

(intransitive) to collapse; to fall; to break; to shatter.
(transitive) to break; to ruin; to destroy.
(intransitive) to fail; to be ruined; to be finished; to be doomed.
(intransitive) to not be in proper condition; to be out of order; to be out of service.

Derived terms

ปรักหักพัง
ผุพัง
พังทลาย
พังพินาศ
สลักหักพัง

Etymology 2

Cognate with Lao ພັງ (phang).

Adjective

พัง • (pang)

(formal, of an elephant) female.
ช้างพัง
cháang pang
cow elephant

Noun

พัง • (pang)

(formal) used as a title for or term of address to a female elephant.
- 1912, “แผ่นดินสมเด็จพระสรรเพชญ์ที่ ๗ (พระศรีสุธรรมราชา)”, in พระราชพงษาวดาร ฉบับพระราชหัดถเลขา, volume 2, Bangkok: n.p., page 20:
  
  ทรง ช้าง ต้นพังกระพัดทอง
  song cháang dtôn pang grà-pát tɔɔng
  mounted the royal elephant Phang Kraphat Thong

Antonyms

พลาย (plaai)

Related terms

กริณี
หัตถินี (hàt-tì-nii)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.