ผาย

ผาย • (pǎai) (abstract noun การผาย)

1. (archaic) to move or go (to or from a place).
   • Circa 14th century, “ลิลิตโองการแช่งน้ำ”, in วรรณกรรมสมัยอยุธยา เล่ม ๑, Bangkok: กรมศิลปากร, published 1997, →ISBN, page 7:

     โอมบรเมศวราย ผายผาหลวงอะคร้าว ท้าวเสด็จเหนือวัวเผือก เอาเงือกเกี้ยวข้าง อ้างทัดจันทร์เป็นปิ่น...

     oom bɔɔ-rá-mee-sǔuan-raai · pǎai pǎa-lǔuang à-kráao · táao sà-dèt nʉ̌ʉa wuua-pʉ̀ʉak · ao ngʉ̂ʉak gîao kâang · âang tát jan bpen bpìn ...

     O, Great Lord who ascended the Great Mount proudly, he came upon an albino cow with serpents coiling around his flank, he is said to wear a [crescent] moon as his hairpin...

2. to open; to spread, to stretch, to widen, to expand, to extend, to enlarge, to enhance; to project, to protrude, to extrude, to jut.
3. to part; to separate; to divide.
4. to release; to emit; to discharge.