ป่า
Thai
Etymology
From Proto-Tai *paːᴮ (“grove; wood”). Cognate with Northern Thai ᨸ᩵ᩣ, Lao ປ່າ (pā), Lü ᦔᦱᧈ (ṗaa¹), Tai Dam ꪜ꪿ꪱ, Shan ပႃႇ (pàa), Ahom 𑜆𑜡 (pā), Zuojiang Zhuang baq.
Pronunciation
| Orthographic/Phonemic | ป่า p ˋ ā | |
| Romanization | Paiboon | bpàa |
| Royal Institute | pa | |
| (standard) IPA(key) | /paː˨˩/(R) | |
Adjective
ป่า • (bpàa)
Derived terms
- กรวยป่า
- กระต่ายป่า (grà-dtàai-bpàa)
- กระทงป่า
- กวางป่า
- กัดป่า
- การบูรป่า
- เกี่ยวแฝกมุงป่า
- แกงป่า (gɛɛng-bpàa)
- ไก่ป่า (gài-bpàa)
- ขนุนป่า
- ของป่า
- ข้าวป่า
- ไข้ป่า
- คนป่า
- เงาะป่า
- ชาวป่า
- ชาวป่าชาวดอย
- เดินป่า
- ตะกั่วป่า
- ตีป่าให้เสือกลัว
- น้ำป่า (náam-bpàa)
- น้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่า
- แนวป่า
- บ้านป่า
- บ้านป่าเมืองเถื่อน (bâan-bpàa-mʉʉang-tʉ̀ʉan)
- บุกป่าฝ่าดง
- ประตูป่า
- ปล่อยเสือเข้าป่า
- ป่าคอนกรีต (bpàa-kɔn-grìit)
- ป่าแคระ
- ป้างป่า
- ป่าชัฏ
- ป่าช้า (bpàa-cháa)
- ป่าชายเลน (bpàa-chaai-leen)
- ป่าชายหาด
- ป่าซาง
- ป่าดง
- ป่าดงดิบ
- ป่าดงพงพี
- ป่าดงพงไพร (bpàa-dong-pong-prai)
- ป่าดิบ
- ป่าแดง
- ป่าแดด
- ป่าติ้ว
- ป่าเถื่อน (bpàa-tʉ̀ʉan)
- ป่าทึบ
- ป่าบอน
- ป่าบึง
- ป่าเบญจพรรณ
- ป่าโปร่ง
- ป่าผลัดใบ
- ป่าพรุ
- ป่าพะยอม
- ป่าแพะ
- ป่าโมก (bpàa-môok)
- ป่าไม้ (bpàa-máai)
- ป่าไม้พุ่ม
- ป่าระนาม
- ป่าละเมาะ
- ป่าเลน
- ป่าสงวน
- ป่าสงวนแห่งชาติ
- ป่าสูง
- ป่าเส็งเคร็ง
- ป่าใส
- ผักหวานป่า
- ผ้าป่า
- ผีบ้านไม่ดี ผีป่าก็พลอย
- ผีเรือนไม่ดี ผีป่าก็พลอย
- พิกุลป่า
- ไฟป่า (fai-bpàa)
- มะกอกป่า
- แมวป่า (mɛɛo-bpàa)
- ไม้ป่าค่อม
- ไม้ป่าเดียวกัน
- ระกำป่า
- ราวป่า
- ลูกป่า
- เวียงป่าเป้า
- สัตว์ป่า (sàt-bpàa)
- สันป่าตอง
- สุนัขป่า (sù-nák-bpàa)
- หงอนไก่ป่า
- หมาป่า (mǎa-bpàa)
- หมูป่า (mǔu-bpàa)
- หัวป่า
- หูป่าตาเถื่อน
- อัญชันป่า
- อาหารป่า
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.