வெறுமை

Tamil

Etymology

From வெறு (veṟu) +‎ -மை (-mai).

Pronunciation
  • IPA(key): /ʋɛrʊmɐɪ̯/

Noun

வெறுமை • (veṟumai)

  1. emptiness, vapidness
    Synonym: ஒன்றுமின்மை (oṉṟumiṉmai)
  2. profitlessness, uselessness
    Synonym: பயனின்மை (payaṉiṉmai)
  3. ignorance
    Synonym: அறிவின்மை (aṟiviṉmai)
  4. poverty
    Synonyms: ஏழ்மை (ēḻmai), தரித்திரம் (tarittiram)

Declension
ai-stem declension of வெறுமை (veṟumai) (singular only)
Singular Plural
Nominative வெறுமை
veṟumai		 -
Vocative வெறுமையே
veṟumaiyē		 -
Accusative வெறுமையை
veṟumaiyai		 -
Dative வெறுமைக்கு
veṟumaikku		 -
Genitive வெறுமையுடைய
veṟumaiyuṭaiya		 -
Singular Plural
Nominative வெறுமை
veṟumai		 -
Vocative வெறுமையே
veṟumaiyē		 -
Accusative வெறுமையை
veṟumaiyai		 -
Dative வெறுமைக்கு
veṟumaikku		 -
Benefactive வெறுமைக்காக
veṟumaikkāka		 -
Genitive 1 வெறுமையுடைய
veṟumaiyuṭaiya		 -
Genitive 2 வெறுமையின்
veṟumaiyiṉ		 -
Locative 1 வெறுமையில்
veṟumaiyil		 -
Locative 2 வெறுமையிடம்
veṟumaiyiṭam		 -
Sociative 1 வெறுமையோடு
veṟumaiyōṭu		 -
Sociative 2 வெறுமையுடன்
veṟumaiyuṭaṉ		 -
Instrumental வெறுமையால்
veṟumaiyāl		 -
Ablative வெறுமையிலிருந்து
veṟumaiyiliruntu		 -

References
  • University of Madras (1924–1936) “வெறுமை”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.