लुभ्यति
Sanskrit
Etymology
From Proto-Indo-European *lubʰ-yé-ti (“to desire, covet, love”). Cognate with English love, Latin libet, Russian люби́ть (ljubítʹ).
Verb
लुभ्यति • (lúbhyati) third-singular present indicative (root लुभ्, class 4, type P)
- to desire greatly or eagerly, to long for, to covet; to be interested in
- to be perplexed or disturbed, to become disordered, go astray
Conjugation
Present: लुभ्यति (lúbhyati), लुभ्यते (lúbhyate) | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Active | Mediopassive | |||||
Singular | Dual | Plural | Singular | Dual | Plural | |
Indicative | ||||||
Third | लुभ्यति lúbhyati |
लुभ्यतः lúbhyataḥ |
लुभ्यन्ति lúbhyanti |
लुभ्यते lúbhyate |
लुभ्येते lúbhyete |
लुभ्यन्ते lúbhyante |
Second | लुभ्यसि lúbhyasi |
लुभ्यथः lúbhyathaḥ |
लुभ्यथ lúbhyatha |
लुभ्यसे lúbhyase |
लुभ्येथे lúbhyethe |
लुभ्यध्वे lúbhyadhve |
First | लुभ्यामि lúbhyāmi |
लुभ्यावः lúbhyāvaḥ |
लुभ्यामः lúbhyāmaḥ |
लुभ्ये lúbhye |
लुभ्यावहे lúbhyāvahe |
लुभ्यामहे lúbhyāmahe |
Imperative | ||||||
Third | लुभ्यतु lúbhyatu |
लुभ्यताम् lúbhyatām |
लुभ्यन्तु lúbhyantu |
लुभ्यताम् lúbhyatām |
लुभ्येताम् lúbhyetām |
लुभ्यन्ताम् lúbhyantām |
Second | लुभ्य lúbhya |
लुभ्यतम् lúbhyatam |
लुभ्यत lúbhyata |
लुभ्यस्व lúbhyasva |
लुभ्येथाम् lúbhyethām |
लुभ्यध्वम् lúbhyadhvam |
First | लुभ्यानि lúbhyāni |
लुभ्याव lúbhyāva |
लुभ्याम lúbhyāma |
लुभ्यै lúbhyai |
लुभ्यावहै lúbhyāvahai |
लुभ्यामहै lúbhyāmahai |
Optative/Potential | ||||||
Third | लुभ्येत् lúbhyet |
लुभ्येताम् lúbhyetām |
लुभ्येयुः lúbhyeyuḥ |
लुभ्येत lúbhyeta |
लुभ्येयाताम् lúbhyeyātām |
लुभ्येरन् lúbhyeran |
Second | लुभ्येः lúbhyeḥ |
लुभ्येतम् lúbhyetam |
लुभ्येत lúbhyeta |
लुभ्येथाः lúbhyethāḥ |
लुभ्येयाथाम् lúbhyeyāthām |
लुभ्येध्वम् lúbhyedhvam |
First | लुभ्येयम् lúbhyeyam |
लुभ्येव lúbhyeva |
लुभ्येम lúbhyema |
लुभ्येय lúbhyeya |
लुभ्येवहि lúbhyevahi |
लुभ्येमहि lúbhyemahi |
Participles | ||||||
लुभ्यत् lúbhyat |
लुभ्यमान lúbhyamāna |
Imperfect: अलुभ्यत् (álubhyat), अलुभ्यत (álubhyata) | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Active | Mediopassive | |||||
Singular | Dual | Plural | Singular | Dual | Plural | |
Indicative | ||||||
Third | अलुभ्यत् álubhyat |
अलुभ्यताम् álubhyatām |
अलुभ्यन् álubhyan |
अलुभ्यत álubhyata |
अलुभ्येताम् álubhyetām |
अलुभ्यन्त álubhyanta |
Second | अलुभ्यः álubhyaḥ |
अलुभ्यतम् álubhyatam |
अलुभ्यत álubhyata |
अलुभ्यथाः álubhyathāḥ |
अलुभ्येथाम् álubhyethām |
अलुभ्यध्वम् álubhyadhvam |
First | अलुभ्यम् álubhyam |
अलुभ्याव álubhyāva |
अलुभ्याम álubhyāma |
अलुभ्ये álubhye |
अलुभ्यावहि álubhyāvahi |
अलुभ्यामहि álubhyāmahi |
Descendants
- Prakrit: 𑀮𑀼𑀩𑁆𑀪𑀤𑀺 (lubbhadi), 𑀮𑀼𑀩𑁆𑀪𑀇 (lubbhaï)
- Hindi: लुभाना (lubhānā, “to entice, charm”) (through the causative)
- Punjabi: لوہݨ (lohṇ, “to desire, wish”)
References
- Turner, Ralph Lilley (1969–1985) “lúbhyati”, in A Comparative Dictionary of the Indo-Aryan Languages, London: Oxford University Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.