जू

Sanskrit

From a Proto-Indo-Iranian [Term?] root shared with Persian (zud, “early”) and Avestan 𐬰𐬆𐬬𐬍𐬱𐬙𐬫𐬀 (zəvīštya, “the quickest”), possibly from a Proto-Indo-European *ǵewH- (“force, drive”) and thus further cognate with Old Norse keyra (“drive”) and Proto-Slavic *žurìti (“to rage”).

जू • (jū)

जू • (jū́) stem

Masculine ū-stem declension of जू (jū́)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	जूः jū́ḥ	जुवौ júvau	जुवः júvaḥ
Vocative	जूः jū́ḥ	जुवौ júvau	जुवः júvaḥ
Accusative	जुवम् júvam	जुवौ júvau	जुवः júvaḥ
Instrumental	जुवा juvā́	जूभ्याम् jūbhyā́m	जूभिः jūbhíḥ
Dative	जुवे / जुवै¹ juvé / juvaí¹	जूभ्याम् jūbhyā́m	जूभ्यः jūbhyáḥ
Ablative	जुवः / जुवाः¹ / जुवै² juváḥ / juvā́ḥ¹ / juvaí²	जूभ्याम् jūbhyā́m	जूभ्यः jūbhyáḥ
Genitive	जुवः / जुवाः¹ / जुवै² juváḥ / juvā́ḥ¹ / juvaí²	जुवोः juvóḥ	जुवाम् / जूनाम्¹ juvā́m / jūnā́m¹
Locative	जुवि / जुवाम्¹ juví / juvā́m¹	जुवोः juvóḥ	जूषु jūṣú
Notes	¹Later Sanskrit ²Brāhmaṇas

Feminine ū-stem declension of जू (jū́)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	जूः jū́ḥ	जुवौ júvau	जुवः júvaḥ
Vocative	जूः jū́ḥ	जुवौ júvau	जुवः júvaḥ
Accusative	जुवम् júvam	जुवौ júvau	जुवः júvaḥ
Instrumental	जुवा juvā́	जूभ्याम् jūbhyā́m	जूभिः jūbhíḥ
Dative	जुवे / जुवै¹ juvé / juvaí¹	जूभ्याम् jūbhyā́m	जूभ्यः jūbhyáḥ
Ablative	जुवः / जुवाः¹ / जुवै² juváḥ / juvā́ḥ¹ / juvaí²	जूभ्याम् jūbhyā́m	जूभ्यः jūbhyáḥ
Genitive	जुवः / जुवाः¹ / जुवै² juváḥ / juvā́ḥ¹ / juvaí²	जुवोः juvóḥ	जुवाम् / जूनाम्¹ juvā́m / jūnā́m¹
Locative	जुवि / जुवाम्¹ juví / juvā́m¹	जुवोः juvóḥ	जूषु jūṣú
Notes	¹Later Sanskrit ²Brāhmaṇas

Neuter u-stem declension of जु (jú)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	जु jú	जुनी júnī	जूनि / जु¹ / जू¹ jū́ni / jú¹ / jū́¹
Vocative	जु / जो jú / jó	जुनी júnī	जूनि / जु¹ / जू¹ jū́ni / jú¹ / jū́¹
Accusative	जु jú	जुनी júnī	जूनि / जु¹ / जू¹ jū́ni / jú¹ / jū́¹
Instrumental	जुना / ज्वा¹ júnā / jvā́¹	जुभ्याम् júbhyām	जुभिः júbhiḥ
Dative	जुने / जवे¹ / ज्वे¹ júne / jáve¹ / jvé¹	जुभ्याम् júbhyām	जुभ्यः júbhyaḥ
Ablative	जुनः / जोः¹ / ज्वः¹ júnaḥ / jóḥ¹ / jváḥ¹	जुभ्याम् júbhyām	जुभ्यः júbhyaḥ
Genitive	जुनः / जोः¹ / ज्वः¹ júnaḥ / jóḥ¹ / jváḥ¹	जुनोः júnoḥ	जूनाम् jūnā́m
Locative	जुनि / जौ¹ júni / jaú¹	जुनोः júnoḥ	जुषु júṣu
Notes	¹Vedic

जू • (jū) stem, f

Feminine ū-stem declension of जू (jū)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	जूः jūḥ	जुवौ juvau	जुवः juvaḥ
Vocative	जूः jūḥ	जुवौ juvau	जुवः juvaḥ
Accusative	जुवम् juvam	जुवौ juvau	जुवः juvaḥ
Instrumental	जुवा juvā	जूभ्याम् jūbhyām	जूभिः jūbhiḥ
Dative	जुवे / जुवै¹ juve / juvai¹	जूभ्याम् jūbhyām	जूभ्यः jūbhyaḥ
Ablative	जुवः / जुवाः¹ / जुवै² juvaḥ / juvāḥ¹ / juvai²	जूभ्याम् jūbhyām	जूभ्यः jūbhyaḥ
Genitive	जुवः / जुवाः¹ / जुवै² juvaḥ / juvāḥ¹ / juvai²	जुवोः juvoḥ	जुवाम् / जूनाम्¹ juvām / jūnām¹
Locative	जुवि / जुवाम्¹ juvi / juvām¹	जुवोः juvoḥ	जूषु jūṣu
Notes	¹Later Sanskrit ²Brāhmaṇas

Monier Williams (1899) “जू”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, page 424/2.
William Dwight Whitney, 1885, The Roots, Verb-forms, and Primary Derivatives of the Sanskrit Language, Leipzig: Breitkopf and Härtel, page 55
Mayrhofer, Manfred (1992) Etymologisches Wörterbuch des Altindoarischen [Etymological Dictionary of Old Indo-Aryan]‎ (in German), volume 1, Heidelberg: Carl Winter Universitätsverlag, pages 580-1

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.