طامو
Ottoman Turkish
Etymology
Inherited from Old Anatolian Turkish طامو (tamu), from Proto-Turkic *tamu (“hell”), itself from Sogdian 𐽂𐼺𐼴 (tmw), the accusative form of 𐽂𐼺 (tm, “hell”). Cognate with Bashkir тамуҡ (tamuq), Kazakh тамұқ (tamūq), Tatar тәмуг (tämuğ), Uyghur تامۇق (tamuq) and Uzbek tamugʻ.
Noun
طامو • (tamu)
Descendants
- Turkish: tamu
Further reading
- Çağbayır, Yaşar (2007) “tamu”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 4575
- Hindoglu, Artin (1838) “طامو”, in Hazine-i lûgat ou dictionnaire abrégé turc-français, Vienna: F. Beck, page 310b
- Kélékian, Diran (1911) “طامو”, in Dictionnaire turc-français, Constantinople: Mihran, page 796
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687) “Infernus”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum, Vienna, column 795
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680) “طامو”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum, Vienna, column 3078
- Nişanyan, Sevan (2002–) “tamu”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890) “طامو”, in A Turkish and English Lexicon, Constantinople: A. H. Boyajian, page 1228
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.