χοαδηο

• χοδδηιο (xoddēio), χοδδηοο (xoddēoo), χοδδηο (xoddēo), χοηοι (xoēoi), χοηοο (xoēoo), χοηο (xoēo)

From Proto-Iranian *hwatā́wā, possibly an intentional calque of Ancient Greek αὐτοκράτωρ (autokrátōr).

χοαδηο (xoadēo /xwadēw/)

1. lord

• χοηναγγο (xoēnaggo, “royal”)

• → Inscriptional Parthian script: 𐭄𐭕𐭉𐭅 (htyw /⁠xadēw⁠/, “title of Bactria and Arachosia Kings”) (in Paikuli inscription)
• → Inscriptional Pahlavi script: 𐭤𐭲𐭩𐭥 (htyw /⁠xadēw⁠/, “title of Bactria and Arachosia Kings”) (in Paikuli inscription)
  • Classical Persian: خدیو (xadêw)

    Dari: خدیو (xadêw)

    Iranian Persian: خدیو (xadīv)

    Tajik: хадев (xadev)

    • → Armenian: խեդիվ (xediv)
    • → Ottoman Turkish: خدیو (ḫediv, ḫıdiv)
      • → Arabic: خِدِيو (ḵidīw)
      • → French: khédive
        • → English: khedive
      • Turkish: hediv, hıdiv, hidiv
    • → Urdu: خدیو (khadev, khidev, khidīv)
• → Late Sogdian:

  Manichaean script: 𐫟𐫏𐫔𐫏𐫇 (xyδyw)

• Nicholas Sims-Williams (December 15, 1988), "Bactrian language", Encyclopædia Iranica
• زهره زرشناس (تابستان ۱۳۹۰)، «وام‌واژهٔ خدیو در شاهنامهٔ فردوسی» [The Loan- word Khadiv in Firdowsi’s Shahnameh]، زبان‌شناخت، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، دورهٔ ۲، شمارهٔ ۳، صص ۶۱–۶۷.