τελειομανής
Greek
Pronunciation
- IPA(key): /te.li.o.maˈnis/
- Hyphenation: τε‧λει‧ο‧μα‧νής
Adjective
τελειομανής • (teleiomanís) m (feminine τελειομανής, neuter τελειομανές)
- the one who is a perfectionist
Declension
Declension of τελειομανής
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | τελειομανής • | τελειομανής • | τελειομανές • | τελειομανείς • | τελειομανείς • | τελειομανή • |
| genitive | τελειομανούς • | τελειομανούς • | τελειομανούς • | τελειομανών • | τελειομανών • | τελειομανών • |
| accusative | τελειομανή • | τελειομανή • | τελειομανές • | τελειομανείς • | τελειομανείς • | τελειομανή • |
| vocative | τελειομανή • / τελειομανής • | τελειομανής • | τελειομανές • | τελειομανείς • | τελειομανείς • | τελειομανή • |
| derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο τελειομανής, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο τελειομανής, etc.) | |||||
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.