συνθετικός

Ancient Greek

Etymology

From σύνθεσις (súnthesis, “putting together”) +‎ -ῐκός (-ikós).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /syn.tʰe.ti.kós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syn.tʰe.tiˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /syn.θe.tiˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syn.θe.tiˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sin.θe.tiˈkos/

Adjective

σῠνθετῐκός • (sunthetikós) m (feminine σῠνθετῐκή, neuter σῠνθετῐκόν); first/second declension

skilled in putting together, constructive
component

Inflection

First and second declension of σῠνθετῐκός; σῠνθετῐκή; σῠνθετῐκόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	σῠνθετῐκός sunthetikós	σῠνθετῐκή sunthetikḗ	σῠνθετῐκόν sunthetikón	σῠνθετῐκώ sunthetikṓ	σῠνθετῐκᾱ́ sunthetikā́	σῠνθετῐκώ sunthetikṓ	σῠνθετῐκοί sunthetikoí	σῠνθετῐκαί sunthetikaí	σῠνθετῐκᾰ́ sunthetiká
Genitive	σῠνθετῐκοῦ sunthetikoû	σῠνθετῐκῆς sunthetikês	σῠνθετῐκοῦ sunthetikoû	σῠνθετῐκοῖν sunthetikoîn	σῠνθετῐκαῖν sunthetikaîn	σῠνθετῐκοῖν sunthetikoîn	σῠνθετῐκῶν sunthetikôn	σῠνθετῐκῶν sunthetikôn	σῠνθετῐκῶν sunthetikôn
Dative	σῠνθετῐκῷ sunthetikôi	σῠνθετῐκῇ sunthetikêi	σῠνθετῐκῷ sunthetikôi	σῠνθετῐκοῖν sunthetikoîn	σῠνθετῐκαῖν sunthetikaîn	σῠνθετῐκοῖν sunthetikoîn	σῠνθετῐκοῖς sunthetikoîs	σῠνθετῐκαῖς sunthetikaîs	σῠνθετῐκοῖς sunthetikoîs
Accusative	σῠνθετῐκόν sunthetikón	σῠνθετῐκήν sunthetikḗn	σῠνθετῐκόν sunthetikón	σῠνθετῐκώ sunthetikṓ	σῠνθετῐκᾱ́ sunthetikā́	σῠνθετῐκώ sunthetikṓ	σῠνθετῐκούς sunthetikoús	σῠνθετῐκᾱ́ς sunthetikā́s	σῠνθετῐκᾰ́ sunthetiká
Vocative	σῠνθετῐκέ sunthetiké	σῠνθετῐκή sunthetikḗ	σῠνθετῐκόν sunthetikón	σῠνθετῐκώ sunthetikṓ	σῠνθετῐκᾱ́ sunthetikā́	σῠνθετῐκώ sunthetikṓ	σῠνθετῐκοί sunthetikoí	σῠνθετῐκαί sunthetikaí	σῠνθετῐκᾰ́ sunthetiká
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	σῠνθετῐκῶς sunthetikôs			σῠνθετῐκώτερος sunthetikṓteros			σῠνθετῐκώτᾰτος sunthetikṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

→ English: synthetic
→ French: synthétique
Greek: συνθετικός (synthetikós)

Greek

Etymology

Borrowed from Ancient Greek συνθετικός (sunthetikós).

Adjective

συνθετικός • (synthetikós) m (feminine συνθετική, neuter συνθετικό)

Declension

Declension of συνθετικός

number case \ gender	singular			plural
number case \ gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	συνθετικός •	συνθετική •	συνθετικό •	συνθετικοί •	συνθετικές •	συνθετικά •
genitive	συνθετικού •	συνθετικής •	συνθετικού •	συνθετικών •	συνθετικών •	συνθετικών •
accusative	συνθετικό •	συνθετική •	συνθετικό •	συνθετικούς •	συνθετικές •	συνθετικά •
vocative	συνθετικέ •	συνθετική •	συνθετικό •	συνθετικοί •	συνθετικές •	συνθετικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο συνθετικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο συνθετικός, etc.)

Related terms

συνθετικό n (synthetikó, “combining form”)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

συνθετικός

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Descendants

Further reading

Greek

Etymology

Adjective

Declension

Related terms