στενοχωρέω

Ancient Greek

Etymology

Parasyntheton from στενόχωρος (stenókhōros) (στενός (stenós, “narrow, tight”) +‎ χῶρος (khôros, “space”)). (This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation

(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ste.no.kʰoˈre.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ste.no.xoˈre.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ste.no.xoˈre.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ste.no.xoˈre.o/

Verb

στενοχωρέω • (stenokhōréō) (Koine)

to be straitened, confined, to press closely
(figuratively) to be anxious, to sadden

Inflection

Present: στενοχωρέω, στενοχωρέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στενοχωρέω	στενοχωρέεις	στενοχωρέει	στενοχωρέετον	στενοχωρέετον	στενοχωρέομεν	στενοχωρέετε	στενοχωρέουσῐ(ν)
	subjunctive	στενοχωρέω	στενοχωρέῃς	στενοχωρέῃ	στενοχωρέητον	στενοχωρέητον	στενοχωρέωμεν	στενοχωρέητε	στενοχωρέωσῐ(ν)
	optative	στενοχωρέοιμῐ	στενοχωρέοις	στενοχωρέοι	στενοχωρέοιτον	στενοχωρεοίτην	στενοχωρέοιμεν	στενοχωρέοιτε	στενοχωρέοιεν
	imperative		στενοχώρεε	στενοχωρεέτω	στενοχωρέετον	στενοχωρεέτων		στενοχωρέετε	στενοχωρεόντων
middle/ passive	indicative	στενοχωρέομαι	στενοχωρέῃ, στενοχωρέει	στενοχωρέεται	στενοχωρέεσθον	στενοχωρέεσθον	στενοχωρεόμεθᾰ	στενοχωρέεσθε	στενοχωρέονται
	subjunctive	στενοχωρέωμαι	στενοχωρέῃ	στενοχωρέηται	στενοχωρέησθον	στενοχωρέησθον	στενοχωρεώμεθᾰ	στενοχωρέησθε	στενοχωρέωνται
	optative	στενοχωρεοίμην	στενοχωρέοιο	στενοχωρέοιτο	στενοχωρέοισθον	στενοχωρεοίσθην	στενοχωρεοίμεθᾰ	στενοχωρέοισθε	στενοχωρέοιντο
	imperative		στενοχωρέου	στενοχωρεέσθω	στενοχωρέεσθον	στενοχωρεέσθων		στενοχωρέεσθε	στενοχωρεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		στενοχωρέειν				στενοχωρέεσθαι
participle	m	στενοχωρέων				στενοχωρεόμενος
	f	στενοχωρέουσᾰ				στενοχωρεομένη
	n	στενοχωρέον				στενοχωρεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: στενοχωρῶ, στενοχωροῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στενοχωρῶ	στενοχωρεῖς	στενοχωρεῖ	στενοχωρεῖτον	στενοχωρεῖτον	στενοχωροῦμεν	στενοχωρεῖτε	στενοχωροῦσῐ(ν)
	subjunctive	στενοχωρῶ	στενοχωρῇς	στενοχωρῇ	στενοχωρῆτον	στενοχωρῆτον	στενοχωρῶμεν	στενοχωρῆτε	στενοχωρῶσῐ(ν)
	optative	στενοχωροίην, στενοχωροῖμῐ	στενοχωροίης, στενοχωροῖς	στενοχωροίη, στενοχωροῖ	στενοχωροῖτον, στενοχωροίητον	στενοχωροίτην, στενοχωροιήτην	στενοχωροῖμεν, στενοχωροίημεν	στενοχωροῖτε, στενοχωροίητε	στενοχωροῖεν, στενοχωροίησᾰν
	imperative		στενοχώρει	στενοχωρείτω	στενοχωρεῖτον	στενοχωρείτων		στενοχωρεῖτε	στενοχωρούντων
middle/ passive	indicative	στενοχωροῦμαι	στενοχωρεῖ, στενοχωρῇ	στενοχωρεῖται	στενοχωρεῖσθον	στενοχωρεῖσθον	στενοχωρούμεθᾰ	στενοχωρεῖσθε	στενοχωροῦνται
	subjunctive	στενοχωρῶμαι	στενοχωρῇ	στενοχωρῆται	στενοχωρῆσθον	στενοχωρῆσθον	στενοχωρώμεθᾰ	στενοχωρῆσθε	στενοχωρῶνται
	optative	στενοχωροίμην	στενοχωροῖο	στενοχωροῖτο	στενοχωροῖσθον	στενοχωροίσθην	στενοχωροίμεθᾰ	στενοχωροῖσθε	στενοχωροῖντο
	imperative		στενοχωροῦ	στενοχωρείσθω	στενοχωρεῖσθον	στενοχωρείσθων		στενοχωρεῖσθε	στενοχωρείσθων
		active				middle/passive
infinitive		στενοχωρεῖν				στενοχωρεῖσθαι
participle	m	στενοχωρῶν				στενοχωρούμενος
	f	στενοχωροῦσᾰ				στενοχωρουμένη
	n	στενοχωροῦν				στενοχωρούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐστενοχώρεον, ἐστενοχωρεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐστενοχώρεον	ἐστενοχώρεες	ἐστενοχώρεε(ν)	ἐστενοχωρέετον	ἐστενοχωρεέτην	ἐστενοχωρέομεν	ἐστενοχωρέετε	ἐστενοχώρεον
middle/ passive	indicative	ἐστενοχωρεόμην	ἐστενοχωρέου	ἐστενοχωρέετο	ἐστενοχωρέεσθον	ἐστενοχωρεέσθην	ἐστενοχωρεόμεθᾰ	ἐστενοχωρέεσθε	ἐστενοχωρέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐστενοχώρουν, ἐστενοχωρούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐστενοχώρουν	ἐστενοχώρεις	ἐστενοχώρει	ἐστενοχωρεῖτον	ἐστενοχωρείτην	ἐστενοχωροῦμεν	ἐστενοχωρεῖτε	ἐστενοχώρουν
middle/ passive	indicative	ἐστενοχωρούμην	ἐστενοχωροῦ	ἐστενοχωρεῖτο	ἐστενοχωρεῖσθον	ἐστενοχωρείσθην	ἐστενοχωρούμεθᾰ	ἐστενοχωρεῖσθε	ἐστενοχωροῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: στενοχωρήσω, στενοχωρήσομαι, στενοχωρηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στενοχωρήσω	στενοχωρήσεις	στενοχωρήσει	στενοχωρήσετον	στενοχωρήσετον	στενοχωρήσομεν	στενοχωρήσετε	στενοχωρήσουσῐ(ν)
active	optative	στενοχωρήσοιμῐ	στενοχωρήσοις	στενοχωρήσοι	στενοχωρήσοιτον	στενοχωρησοίτην	στενοχωρήσοιμεν	στενοχωρήσοιτε	στενοχωρήσοιεν
middle	indicative	στενοχωρήσομαι	στενοχωρήσῃ, στενοχωρήσει	στενοχωρήσεται	στενοχωρήσεσθον	στενοχωρήσεσθον	στενοχωρησόμεθᾰ	στενοχωρήσεσθε	στενοχωρήσονται
middle	optative	στενοχωρησοίμην	στενοχωρήσοιο	στενοχωρήσοιτο	στενοχωρήσοισθον	στενοχωρησοίσθην	στενοχωρησοίμεθᾰ	στενοχωρήσοισθε	στενοχωρήσοιντο
passive	indicative	στενοχωρηθήσομαι	στενοχωρηθήσῃ	στενοχωρηθήσεται	στενοχωρηθήσεσθον	στενοχωρηθήσεσθον	στενοχωρηθησόμεθᾰ	στενοχωρηθήσεσθε	στενοχωρηθήσονται
passive	optative	στενοχωρηθησοίμην	στενοχωρηθήσοιο	στενοχωρηθήσοιτο	στενοχωρηθήσοισθον	στενοχωρηθησοίσθην	στενοχωρηθησοίμεθᾰ	στενοχωρηθήσοισθε	στενοχωρηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		στενοχωρήσειν			στενοχωρήσεσθαι		στενοχωρηθήσεσθαι
participle	m	στενοχωρήσων			στενοχωρησόμενος		στενοχωρηθησόμενος
	f	στενοχωρήσουσᾰ			στενοχωρησομένη		στενοχωρηθησομένη
	n	στενοχωρῆσον			στενοχωρησόμενον		στενοχωρηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐστενοχώρησᾰ, ἐστενοχωρησᾰ́μην, ἐστενοχωρήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐστενοχώρησᾰ	ἐστενοχώρησᾰς	ἐστενοχώρησε(ν)	ἐστενοχωρήσᾰτον	ἐστενοχωρησᾰ́την	ἐστενοχωρήσᾰμεν	ἐστενοχωρήσᾰτε	ἐστενοχώρησᾰν
	subjunctive	στενοχωρήσω	στενοχωρήσῃς	στενοχωρήσῃ	στενοχωρήσητον	στενοχωρήσητον	στενοχωρήσωμεν	στενοχωρήσητε	στενοχωρήσωσῐ(ν)
	optative	στενοχωρήσαιμῐ	στενοχωρήσειᾰς, στενοχωρήσαις	στενοχωρήσειε(ν), στενοχωρήσαι	στενοχωρήσαιτον	στενοχωρησαίτην	στενοχωρήσαιμεν	στενοχωρήσαιτε	στενοχωρήσειᾰν, στενοχωρήσαιεν
	imperative		στενοχώρησον	στενοχωρησᾰ́τω	στενοχωρήσᾰτον	στενοχωρησᾰ́των		στενοχωρήσᾰτε	στενοχωρησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐστενοχωρησᾰ́μην	ἐστενοχωρήσω	ἐστενοχωρήσᾰτο	ἐστενοχωρήσᾰσθον	ἐστενοχωρησᾰ́σθην	ἐστενοχωρησᾰ́μεθᾰ	ἐστενοχωρήσᾰσθε	ἐστενοχωρήσᾰντο
	subjunctive	στενοχωρήσωμαι	στενοχωρήσῃ	στενοχωρήσηται	στενοχωρήσησθον	στενοχωρήσησθον	στενοχωρησώμεθᾰ	στενοχωρήσησθε	στενοχωρήσωνται
	optative	στενοχωρησαίμην	στενοχωρήσαιο	στενοχωρήσαιτο	στενοχωρήσαισθον	στενοχωρησαίσθην	στενοχωρησαίμεθᾰ	στενοχωρήσαισθε	στενοχωρήσαιντο
	imperative		στενοχώρησαι	στενοχωρησᾰ́σθω	στενοχωρήσᾰσθον	στενοχωρησᾰ́σθων		στενοχωρήσᾰσθε	στενοχωρησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐστενοχωρήθην	ἐστενοχωρήθης	ἐστενοχωρήθη	ἐστενοχωρήθητον	ἐστενοχωρηθήτην	ἐστενοχωρήθημεν	ἐστενοχωρήθητε	ἐστενοχωρήθησᾰν
	subjunctive	στενοχωρηθῶ	στενοχωρηθῇς	στενοχωρηθῇ	στενοχωρηθῆτον	στενοχωρηθῆτον	στενοχωρηθῶμεν	στενοχωρηθῆτε	στενοχωρηθῶσῐ(ν)
	optative	στενοχωρηθείην	στενοχωρηθείης	στενοχωρηθείη	στενοχωρηθεῖτον, στενοχωρηθείητον	στενοχωρηθείτην, στενοχωρηθειήτην	στενοχωρηθεῖμεν, στενοχωρηθείημεν	στενοχωρηθεῖτε, στενοχωρηθείητε	στενοχωρηθεῖεν, στενοχωρηθείησᾰν
	imperative		στενοχωρήθητῐ	στενοχωρηθήτω	στενοχωρήθητον	στενοχωρηθήτων		στενοχωρήθητε	στενοχωρηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		στενοχωρῆσαι			στενοχωρήσᾰσθαι		στενοχωρηθῆναι
participle	m	στενοχωρήσᾱς			στενοχωρησᾰ́μενος		στενοχωρηθείς
	f	στενοχωρήσᾱσᾰ			στενοχωρησᾰμένη		στενοχωρηθεῖσᾰ
	n	στενοχωρῆσᾰν			στενοχωρησᾰ́μενον		στενοχωρηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἐστενοχώρηκᾰ, ἐστενοχώρημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐστενοχώρηκᾰ	ἐστενοχώρηκᾰς	ἐστενοχώρηκε(ν)	ἐστενοχωρήκᾰτον	ἐστενοχωρήκᾰτον	ἐστενοχωρήκᾰμεν	ἐστενοχωρήκᾰτε	ἐστενοχωρήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐστενοχωρήκω	ἐστενοχωρήκῃς	ἐστενοχωρήκῃ	ἐστενοχωρήκητον	ἐστενοχωρήκητον	ἐστενοχωρήκωμεν	ἐστενοχωρήκητε	ἐστενοχωρήκωσῐ(ν)
	optative	ἐστενοχωρήκοιμῐ, ἐστενοχωρηκοίην	ἐστενοχωρήκοις, ἐστενοχωρηκοίης	ἐστενοχωρήκοι, ἐστενοχωρηκοίη	ἐστενοχωρήκοιτον	ἐστενοχωρηκοίτην	ἐστενοχωρήκοιμεν	ἐστενοχωρήκοιτε	ἐστενοχωρήκοιεν
	imperative		ἐστενοχώρηκε	ἐστενοχωρηκέτω	ἐστενοχωρήκετον	ἐστενοχωρηκέτων		ἐστενοχωρήκετε	ἐστενοχωρηκόντων
middle/ passive	indicative	ἐστενοχώρημαι	ἐστενοχώρησαι	ἐστενοχώρηται	ἐστενοχώρησθον	ἐστενοχώρησθον	ἐστενοχωρήμεθᾰ	ἐστενοχώρησθε	ἐστενοχώρηνται
	subjunctive	ἐστενοχωρημένος ὦ	ἐστενοχωρημένος ᾖς	ἐστενοχωρημένος ᾖ	ἐστενοχωρημένω ἦτον	ἐστενοχωρημένω ἦτον	ἐστενοχωρημένοι ὦμεν	ἐστενοχωρημένοι ἦτε	ἐστενοχωρημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐστενοχωρημένος εἴην	ἐστενοχωρημένος εἴης	ἐστενοχωρημένος εἴη	ἐστενοχωρημένω εἴητον/εἶτον	ἐστενοχωρημένω εἰήτην/εἴτην	ἐστενοχωρημένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐστενοχωρημένοι εἴητε/εἶτε	ἐστενοχωρημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐστενοχώρησο	ἐστενοχωρήσθω	ἐστενοχώρησθον	ἐστενοχωρήσθων		ἐστενοχώρησθε	ἐστενοχωρήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐστενοχωρηκέναι				ἐστενοχωρῆσθαι
participle	m	ἐστενοχωρηκώς				ἐστενοχωρημένος
	f	ἐστενοχωρηκυῖᾰ				ἐστενοχωρημένη
	n	ἐστενοχωρηκός				ἐστενοχωρημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐστενοχωρήκειν, ἐστενοχωρήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐστενοχωρήκειν, ἐστενοχωρήκη	ἐστενοχωρήκεις, ἐστενοχωρήκης	ἐστενοχωρήκει(ν)	ἐστενοχωρήκετον	ἐστενοχωρηκέτην	ἐστενοχωρήκεμεν	ἐστενοχωρήκετε	ἐστενοχωρήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐστενοχωρήμην	ἐστενοχώρησο	ἐστενοχώρητο	ἐστενοχώρησθον	ἐστενοχωρήσθην	ἐστενοχωρήμεθᾰ	ἐστενοχώρησθε	ἐστενοχώρηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Related terms

στενοχώρημα n (stenokhṓrēma, “a case of straitening, difficulty”)
στενοχώρησις f (stenokhṓrēsis, “narrowness of space; difficulty”)
στενοχωρία f (stenokhōría, “narrowness of space; difficulty”)
στενόχωρος (stenókhōros), στενοχωρής (stenokhōrḗs)

Descendants

Greek: στενοχωρώ (stenochoró)