στείχω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *steygʰ- (“go (in an orderly way), climb”). Cognates include Proto-Germanic *stīganą (“ascend, climb up”) (> German steigen). For o-grade *stóygʰ-, see στοῖχος (stoîkhos, “row”); for zero-grade *stigʰ-, see στίχος (stíkhos, “row of soldiers; verse”).[1]

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /stěː.kʰɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈsti.kʰo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsti.xo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsti.xo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsti.xo/

Verb

στείχω • (steíkhō)

to walk, march, go or come
ἐξ ἄστεος ἑπταλόφου στείχων
ex ásteos heptalóphou steíkhōn
marching out of a city of seven hills
movement in a direction given by a preposition or by the context
1. with πρὸς (pròs), εἰς (eis), ἐπὶ (epì), ἀνά (aná), κατὰ (katà) [+accusative]
  1. (motion to or towards) to go to, to approach
    ποτί πύργους στείχειν
    potí púrgous steíkhein
    march toward a tower
    
    πρὸς δόμους στείχειν
    pròs dómous steíkhein
    to go in a house
    
    πρὸς φίλων τάφον στείχειν
    pròs phílōn táphon steíkhein
    to go to a friend's funeral
    
    στεῖχ' εἰς ἀγοράν πρὸς τοὺς Ἑρμᾶς
    steîkh' eis agorán pròs toùs Hermâs
    go to a marketplace near the statue of Hermes
    
    στείχειν ἀνά, κατὰ ὁδόν
    steíkhein aná, katà hodón
    to go up and down a road
    
    εἰς Ἄργος στείχειν
    eis Árgos steíkhein
    to go to Argos
    
    ἐς ᾍδην κατ' ἄκρας στείχειν
    es Hā́idēn kat' ákras steíkhein
    to go into Hades against the edge
    
    θύραζε στείχειν
    thúraze steíkhein
    to go outside
    
    ἔσω στείχειν
    ésō steíkhein
    to go inside
2. with από (apó), ἐκ (ek), ἐπὶ (epì), ἀνά (aná), κατὰ (katà) [+genitive]
  1. (motion from) to go, to depart
    ἀπ' Ἄργεος στείχειν
    ap' Árgeos steíkhein
    to leave (from) Argos
    
    ἀπ' Ὀλύμπου στείχειν
    ap' Olúmpou steíkhein
    to leave Olympus
    
    ἐκ δόμων στείχειν
    ek dómōn steíkhein
    to leave the house
    
    οἴκοθεν στείχειν
    oíkothen steíkhein
    to leave from home
to march in line or order
οἱ δ' ἅμα Πατρόκλῳ ἔστιχον
hoi d' háma Patróklōi éstikhon
Those who marched together with Patroclus
1. to march against [+ ἐπὶ (accusative)]
  στείχειν ἐπὶ τοὺς ξείνους
  steíkhein epì toùs xeínous
  to march against the foreigners.
2. to march to [+ εἰς (accusative)]
  εἰς πόλεμον στείχειν
  eis pólemon steíkhein
  march to war.
3. march on something [+ ἐν (dative)]
  ἐν εὐθείαις ὁδοῖς στείχειν
  en eutheíais hodoîs steíkhein
  march on a straight road.
cognate accusative
ὁδούς στείχειν
hodoús steíkhein
to journey the journey

τὰν νεάταν ὁδόν στείχουσαν
tàn neátan hodón steíkhousan
traveling the extreme path

ἀνὴρ ὁπλίτης κλίμακος προσαμβάσεις στείχει πρὸς πύργον
anḕr hoplítēs klímakos prosambáseis steíkhei pròs púrgon
heavily armed men are scaling scaling ladders at a tower
(figuratively)
ἀοιδά στείχει ἀπ' Αἰγῑ́νης
aoidá steíkhei ap' Aigī́nēs
a minstrel walks away from Aegina

ἐπ' ἐμοὶ ῥιπή στείχειν
ep' emoì rhipḗ steíkhein
take a swing at me

στείχει δ’ ἴουλος ἄρτι διὰ παρηΐδων
steíkhei d’ íoulos árti dià parēḯdōn
and his beard's first growth is just now advancing through his cheeks

τὴν ἄτην... στείχουσαν ἀστοῖς
tḕn átēn... steíkhousan astoîs
the coming disaster to citizens

πρὸς ἄτην τοὺς φίλους στείχοντα ... κακά
pròs átēn toùs phílous steíkhonta ... kaká
marching friends toward a disaster... is evil
to step up, mount, climb

Conjugation

Present: στείχω, στείχομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στείχω	στείχεις	στείχει	στείχετον	στείχετον	στείχομεν	στείχετε	στείχουσῐ(ν)
	subjunctive	στείχω	στείχῃς	στείχῃ	στείχητον	στείχητον	στείχωμεν	στείχητε	στείχωσῐ(ν)
	optative	στείχοιμῐ	στείχοις	στείχοι	στείχοιτον	στειχοίτην	στείχοιμεν	στείχοιτε	στείχοιεν
	imperative		στεῖχε	στειχέτω	στείχετον	στειχέτων		στείχετε	στειχόντων
middle/ passive	indicative	στείχομαι	στείχῃ, στείχει	στείχεται	στείχεσθον	στείχεσθον	στειχόμεθᾰ	στείχεσθε	στείχονται
	subjunctive	στείχωμαι	στείχῃ	στείχηται	στείχησθον	στείχησθον	στειχώμεθᾰ	στείχησθε	στείχωνται
	optative	στειχοίμην	στείχοιο	στείχοιτο	στείχοισθον	στειχοίσθην	στειχοίμεθᾰ	στείχοισθε	στείχοιντο
	imperative		στείχου	στειχέσθω	στείχεσθον	στειχέσθων		στείχεσθε	στειχέσθων
		active				middle/passive
infinitive		στείχειν				στείχεσθαι
participle	m	στείχων				στειχόμενος
	f	στείχουσᾰ				στειχομένη
	n	στεῖχον				στειχόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔστειχον, ἐστειχόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔστειχον	ἔστειχες	ἔστειχε(ν)	ἐστείχετον	ἐστειχέτην	ἐστείχομεν	ἐστείχετε	ἔστειχον
middle/ passive	indicative	ἐστειχόμην	ἐστείχου	ἐστείχετο	ἐστείχεσθον	ἐστειχέσθην	ἐστειχόμεθᾰ	ἐστείχεσθε	ἐστείχοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: στείξω, στείξομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στείξω	στείξεις	στείξει	στείξετον	στείξετον	στείξομεν	στείξετε	στείξουσῐ(ν)
active	optative	στείξοιμῐ	στείξοις	στείξοι	στείξοιτον	στειξοίτην	στείξοιμεν	στείξοιτε	στείξοιεν
middle	indicative	στείξομαι	στείξῃ, στείξει	στείξεται	στείξεσθον	στείξεσθον	στειξόμεθᾰ	στείξεσθε	στείξονται
middle	optative	στειξοίμην	στείξοιο	στείξοιτο	στείξοισθον	στειξοίσθην	στειξοίμεθᾰ	στείξοισθε	στείξοιντο
		active			middle
infinitive		στείξειν			στείξεσθαι
participle	m	στείξων			στειξόμενος
	f	στείξουσᾰ			στειξομένη
	n	στεῖξον			στειξόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔστιχον, ἐστιχόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔστιχον	ἔστιχες	ἔστιχε(ν)	ἐστίχετον	ἐστιχέτην	ἐστίχομεν	ἐστίχετε	ἔστιχον
	subjunctive	στεάχω	στεάχῃς	στεάχῃ	στεάχητον	στεάχητον	στεάχωμεν	στεάχητε	στεάχωσῐ(ν)
	optative	στεάχοιμῐ	στεάχοις	στεάχοι	στεάχοιτον	στεαχοίτην	στεάχοιμεν	στεάχοιτε	στεάχοιεν
	imperative		στέαχε	στεαχέτω	στεάχετον	στεαχέτων		στεάχετε	στεαχόντων
middle	indicative	ἐστιχόμην	ἐστίχου	ἐστίχετο	ἐστίχεσθον	ἐστιχέσθην	ἐστιχόμεθᾰ	ἐστίχεσθε	ἐστίχοντο
	subjunctive	στεάχωμαι	στεάχῃ	στεάχηται	στεάχησθον	στεάχησθον	στεαχώμεθᾰ	στεάχησθε	στεάχωνται
	optative	στεαχοίμην	στεάχοιο	στεάχοιτο	στεάχοισθον	στεαχοίσθην	στεαχοίμεθᾰ	στεάχοισθε	στεάχοιντο
	imperative		στεαχοῦ	στεαχέσθω	στεάχεσθον	στεαχέσθων		στεάχεσθε	στεαχέσθων
		active			middle
infinitive		στεαχεῖν			στεαχέσθαι
participle	m	στεαχών			στεαχόμενος
	f	στεαχοῦσᾰ			στεαχομένη
	n	στεαχόν			στεαχόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

s.v. «στοίχος» - στοῖχος, στείχω, στίχος - Babiniotis, Georgios (2010) Ετυμολογικό λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας Etymologikó lexikó tis néas ellinikís glóssas [Etymological Dictionary of Modern Greek language] (in Greek), Athens: Lexicology Centre