σποράς

See also: Σποράς and σπορᾶς

Ancient Greek

From σπορᾱ́ (sporā́) +‎ -άς (-ás), from the root of σπείρω (speírō).

σπορᾰ́ς • (sporás) m or f; third

Found only in the masculine and feminine

Third declension of ὁ, ἡ σπορᾰ́ς; τοῦ, τῆς σπορᾰ́δος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ, ἡ σπορᾰ́ς ho, hē sporás	τὼ σπορᾰ́δε tṑ sporáde	οἱ, αἱ σπορᾰ́δες hoi, hai sporádes
Genitive	τοῦ, τῆς σπορᾰ́δος toû, tês sporádos	τοῖν σπορᾰ́δοιν toîn sporádoin	τῶν σπορᾰ́δων tôn sporádōn
Dative	τῷ, τῇ σπορᾰ́δῐ tôi, têi sporádi	τοῖν σπορᾰ́δοιν toîn sporádoin	τοῖς, ταῖς σπορᾰ́σῐ / σπορᾰ́σῐν toîs, taîs sporási(n)
Accusative	τὸν, τὴν σπορᾰ́δᾰ tòn, tḕn sporáda	τὼ σπορᾰ́δε tṑ sporáde	τοὺς, τᾱ̀ς σπορᾰ́δᾰς toùs, tā̀s sporádas
Vocative	σπορᾰ́ς sporás	σπορᾰ́δε sporáde	σπορᾰ́δες sporádes
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster *-ds.