σεληνιακός

Ancient Greek

Etymology

From σελήνη (selḗnē, “moon”) +‎ -ακός (-akós).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /se.lɛː.ni.a.kós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /se.le̝.ni.aˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /se.li.ni.aˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /se.li.ni.aˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /se.li.ni.aˈkos/

Adjective

σεληνῐᾰκός • (selēniakós) m (feminine σεληνῐᾰκή, neuter σεληνῐᾰκόν); first/second declension

of or for the moon, lunar
- 46 CE – 120 CE, Plutarch, The Life of Numa Pompilius 18
- 46 CE – 120 CE, Plutarch, The Life of Numa Pompilius 2.376
epileptic
- Lithica 50

Inflection

First and second declension of σεληνῐᾰκός; σεληνῐᾰκή; σεληνῐᾰκόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	σεληνῐᾰκός selēniakós	σεληνῐᾰκή selēniakḗ	σεληνῐᾰκόν selēniakón	σεληνῐᾰκώ selēniakṓ	σεληνῐᾰκᾱ́ selēniakā́	σεληνῐᾰκώ selēniakṓ	σεληνῐᾰκοί selēniakoí	σεληνῐᾰκαί selēniakaí	σεληνῐᾰκᾰ́ selēniaká
Genitive	σεληνῐᾰκοῦ selēniakoû	σεληνῐᾰκῆς selēniakês	σεληνῐᾰκοῦ selēniakoû	σεληνῐᾰκοῖν selēniakoîn	σεληνῐᾰκαῖν selēniakaîn	σεληνῐᾰκοῖν selēniakoîn	σεληνῐᾰκῶν selēniakôn	σεληνῐᾰκῶν selēniakôn	σεληνῐᾰκῶν selēniakôn
Dative	σεληνῐᾰκῷ selēniakôi	σεληνῐᾰκῇ selēniakêi	σεληνῐᾰκῷ selēniakôi	σεληνῐᾰκοῖν selēniakoîn	σεληνῐᾰκαῖν selēniakaîn	σεληνῐᾰκοῖν selēniakoîn	σεληνῐᾰκοῖς selēniakoîs	σεληνῐᾰκαῖς selēniakaîs	σεληνῐᾰκοῖς selēniakoîs
Accusative	σεληνῐᾰκόν selēniakón	σεληνῐᾰκήν selēniakḗn	σεληνῐᾰκόν selēniakón	σεληνῐᾰκώ selēniakṓ	σεληνῐᾰκᾱ́ selēniakā́	σεληνῐᾰκώ selēniakṓ	σεληνῐᾰκούς selēniakoús	σεληνῐᾰκᾱ́ς selēniakā́s	σεληνῐᾰκᾰ́ selēniaká
Vocative	σεληνῐᾰκέ selēniaké	σεληνῐᾰκή selēniakḗ	σεληνῐᾰκόν selēniakón	σεληνῐᾰκώ selēniakṓ	σεληνῐᾰκᾱ́ selēniakā́	σεληνῐᾰκώ selēniakṓ	σεληνῐᾰκοί selēniakoí	σεληνῐᾰκαί selēniakaí	σεληνῐᾰκᾰ́ selēniaká
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	σεληνῐᾰκῶς selēniakôs			σεληνῐᾰκώτερος selēniakṓteros			σεληνῐᾰκώτᾰτος selēniakṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

Greek: σεληνιακός (seliniakós)

Greek

Etymology

From Ancient Greek σεληνιακός (selēniakós).

Adjective

σεληνιακός • (seliniakós) m (feminine σεληνιακή, neuter σεληνιακό)

lunar
σεληνιακό φως, ("moonlight")

σεληνιακό μήνας ("lunar month")

Related terms

Σελήνη f (Selíni, “moon”)

σεληνιακός

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Descendants

Further reading

Greek

Etymology

Adjective

Related terms

See also