σαίρω

Ancient Greek

Etymology

This word is commonly connected with σύρω (súrō, “to drag, draw”). According to Beekes, perhaps from Proto-Indo-European *twer-, like Sanskrit त्वरते (tvarate, “to hurry”) and Proto-Germanic *þweraną (“to stir”). Connection with ὀτρύνω (otrúnō, “to stir up, encourage”) is highly improbable.

Pronunciation
 

Verb

σαίρω • (saírō)

  1. (transitive) to sweep, clean
  2. (figuratively) to clear away

Inflection
   Present: σαίρω, σαίρομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative σαίρω σαίρεις σαίρει σαίρετον σαίρετον σαίρομεν σαίρετε σαίρουσῐ(ν)
subjunctive σαίρω σαίρῃς σαίρῃ σαίρητον σαίρητον σαίρωμεν σαίρητε σαίρωσῐ(ν)
optative σαίροιμῐ σαίροις σαίροι σαίροιτον σαιροίτην σαίροιμεν σαίροιτε σαίροιεν
imperative   σαῖρε σαιρέτω σαίρετον σαιρέτων   σαίρετε σαιρόντων
middle/
passive		 indicative σαίρομαι σαίρῃ,
σαίρει		 σαίρεται σαίρεσθον σαίρεσθον σαιρόμεθᾰ σαίρεσθε σαίρονται
subjunctive σαίρωμαι σαίρῃ σαίρηται σαίρησθον σαίρησθον σαιρώμεθᾰ σαίρησθε σαίρωνται
optative σαιροίμην σαίροιο σαίροιτο σαίροισθον σαιροίσθην σαιροίμεθᾰ σαίροισθε σαίροιντο
imperative   σαίρου σαιρέσθω σαίρεσθον σαιρέσθων   σαίρεσθε σαιρέσθων
active middle/passive
infinitive σαίρειν σαίρεσθαι
participle m σαίρων σαιρόμενος
f σαίρουσᾰ σαιρομένη
n σαῖρον σαιρόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔσηρᾰ, ἐσηρᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔσηρᾰ ἔσηρᾰς ἔσηρε(ν) ἐσήρᾰτον ἐσηρᾰ́την ἐσήρᾰμεν ἐσήρᾰτε ἔσηρᾰν
subjunctive σήρω σήρῃς σήρῃ σήρητον σήρητον σήρωμεν σήρητε σήρωσῐ(ν)
optative σήραιμῐ σήρειᾰς,
σήραις		 σήρειε(ν),
σήραι		 σήραιτον σηραίτην σήραιμεν σήραιτε σήρειᾰν,
σήραιεν
imperative   σῆρον σηρᾰ́τω σήρᾰτον σηρᾰ́των   σήρᾰτε σηρᾰ́ντων
middle indicative ἐσηρᾰ́μην ἐσήρω ἐσήρᾰτο ἐσήρᾰσθον ἐσηρᾰ́σθην ἐσηρᾰ́μεθᾰ ἐσήρᾰσθε ἐσήρᾰντο
subjunctive σήρωμαι σήρῃ σήρηται σήρησθον σήρησθον σηρώμεθᾰ σήρησθε σήρωνται
optative σηραίμην σήραιο σήραιτο σήραισθον σηραίσθην σηραίμεθᾰ σήραισθε σήραιντο
imperative   σῆραι σηρᾰ́σθω σήρᾰσθον σηρᾰ́σθων   σήρᾰσθε σηρᾰ́σθων
active middle
infinitive σῆραι σήρᾰσθαι
participle m σήρᾱς σηρᾰ́μενος
f σήρᾱσᾰ σηρᾰμένη
n σῆρᾰν σηρᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.