πλημμέλημα

From Ancient Greek πλημμελής (plēmmelḗs, “out of tune, discordant”), from πλήν (plḗn, “more than, beyond”) + μέλος (mélos, “tune, melody”). First attested (modern sense) 1833.

• IPA^(key): /pliˈmelima/
• Hyphenation: πλημ‧μέ‧λη‧μα

πλημμέλημα • (plimmélima) n (plural πλημμελήματα)

1. (law) misdemeanour (crime category, punishable by fines and/or imprisonment of ten days to five years or by incarceration in a reformatory for underage criminals)

   Η κλοπή αμαξιού αποτελεί πλημμέλημα.

   I klopí amaxioú apoteleí plimmélima.

   Stealing a car is a misdemeanour.

• έγκλημα n (égklima, “crime”)

• πλημμελειοδικείο n (plimmeleiodikeío, “criminal court”) (court where the above crimes are dealt with)
  • πλημμελειοδίκης m or f (plimmeleiodíkis, “criminal judge”) (judge who deals with the above crimes)

• πταίσμα n (ptaísma, “infraction, minor offence”) (less serious)
• κακούργημα n (kakoúrgima, “felony”) (more serious)

• πλημμέλημα on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el