κακούργημα
Greek
Etymology
From Ancient Greek κακούργημα (kakoúrgēma, “bad deed”), from κακοῦργος (kakoûrgos, “evildoer, criminal”), from κακός (kakós, “bad, evil”) + ἔργον (érgon, “work, deed”).
Pronunciation
- IPA(key): /kaˈku.ɾʝi.ma/
- Hyphenation: κα‧κούρ‧γη‧μα
Noun
κακούργημα • (kakoúrgima) n (plural κακουργήματα)
Declension
declension of κακούργημα
| case \ number | singular | plural |
|---|---|---|
| nominative | κακούργημα • | κακουργήματα • |
| genitive | κακουργήματος • | κακουργημάτων • |
| accusative | κακούργημα • | κακουργήματα • |
| vocative | κακούργημα • | κακουργήματα • |
Synonyms
- έγκλημα n (égklima, “crime”)
Related terms
- πταίσμα n (ptaísma, “infraction, minor offence”) (least serious)
- πλημμέλημα n (plimmélima, “misdemeanour”) (less serious)
Further reading
κακούργημα on the Greek Wikipedia.Wikipedia el
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.