περιττός

Greek

Adjective

περιττός • (perittós) m (feminine περιττή, neuter περιττό)

  1. unnecessary, needless, superfluous
  2. (mathematics) odd
    Antonym: άρτιος (ártios)

Declension
Declension of περιττός
number 
case \ gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative περιττός • περιττή • περιττό • περιττοί • περιττές • περιττά •
genitive περιττού • περιττής • περιττού • περιττών • περιττών • περιττών •
accusative περιττό • περιττή • περιττό • περιττούς • περιττές • περιττά •
vocative περιττέ • περιττή • περιττό • περιττοί • περιττές • περιττά •
derivations Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο περιττός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο περιττός, etc.)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.