παρακειμένων

See also: παρακείμενων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.keː.mé.nɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.ra.kiˈme.non/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.ra.ciˈme.non/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.ra.ciˈme.non/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.ra.ciˈme.non/

Noun

πᾰρᾰκειμένων • (parakeiménōn) m

genitive plural of πᾰρᾰκείμενος (parakeímenos)

Participle

πᾰρᾰκειμένων • (parakeiménōn)

genitive plural masculine/feminine/neuter of πᾰρᾰκείμενος (parakeímenos)

Greek

Pronunciation

IPA^(key): /paraciˈmenon/
Hyphenation: πα‧ρα‧κει‧μέ‧νων

Noun

παρακειμένων • (parakeiménon) m

Genitive plural form of παρακείμενος (parakeímenos).

Usage notes

As participle: παρακείμενων (parakeímenon).

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.