μουσικός

Ancient Greek

Alternative forms

μωσικός (mōsikós) — Doric

Etymology

From Μοῦσα (Moûsa, “Muse”) +‎ -ικός (-ikós).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /muː.si.kós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /mu.siˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /mu.siˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /mu.siˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /mu.siˈkos/

Adjective

μουσῐκός • (mousikós) m (feminine μουσῐκή, neuter μουσῐκόν); first/second declension

of or for music, musical
skilled in music, musical
accomplished
(nominalized, masculine singular) musician
(nominalized, masculine singular) votary of the Muses, a person of letters and accomplishment, scholar
(nominalized, feminine singular or neuter plural) music

Declension

First and second declension of μουσῐκός; μουσῐκή; μουσῐκόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	μουσῐκός mousikós	μουσῐκή mousikḗ	μουσῐκόν mousikón	μουσῐκώ mousikṓ	μουσῐκᾱ́ mousikā́	μουσῐκώ mousikṓ	μουσῐκοί mousikoí	μουσῐκαί mousikaí	μουσῐκᾰ́ mousiká
Genitive	μουσῐκοῦ mousikoû	μουσῐκῆς mousikês	μουσῐκοῦ mousikoû	μουσῐκοῖν mousikoîn	μουσῐκαῖν mousikaîn	μουσῐκοῖν mousikoîn	μουσῐκῶν mousikôn	μουσῐκῶν mousikôn	μουσῐκῶν mousikôn
Dative	μουσῐκῷ mousikôi	μουσῐκῇ mousikêi	μουσῐκῷ mousikôi	μουσῐκοῖν mousikoîn	μουσῐκαῖν mousikaîn	μουσῐκοῖν mousikoîn	μουσῐκοῖς mousikoîs	μουσῐκαῖς mousikaîs	μουσῐκοῖς mousikoîs
Accusative	μουσῐκόν mousikón	μουσῐκήν mousikḗn	μουσῐκόν mousikón	μουσῐκώ mousikṓ	μουσῐκᾱ́ mousikā́	μουσῐκώ mousikṓ	μουσῐκούς mousikoús	μουσῐκᾱ́ς mousikā́s	μουσῐκᾰ́ mousiká
Vocative	μουσῐκέ mousiké	μουσῐκή mousikḗ	μουσῐκόν mousikón	μουσῐκώ mousikṓ	μουσῐκᾱ́ mousikā́	μουσῐκώ mousikṓ	μουσῐκοί mousikoí	μουσῐκαί mousikaí	μουσῐκᾰ́ mousiká
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	μουσῐκῶς mousikôs			μουσῐκώτερος mousikṓteros			μουσῐκώτᾰτος mousikṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

μουσική f (mousikḗ, “music”)

Descendants

Greek: μουσικός (mousikós)
→ Georgian: მუსიკოსი (musiḳosi)
→ Latin: mūsicus (see there for further descendants)
→⇒ Classical Syriac: ܡܘܣܝܩܪܐ (mūsīqārā)

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek μουσικός (mousikós), from Μοῦσα (Moûsa, “Muse”).

Pronunciation

IPA^(key): /mu.siˈkos/

Adjective

μουσικός • (mousikós) m (feminine μουσική, neuter μουσικό)

(music) musical, pertaining to music

Declension

Declension of μουσικός

number case \ gender	singular			plural
number case \ gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	μουσικός •	μουσική •	μουσικό •	μουσικοί •	μουσικές •	μουσικά •
genitive	μουσικού •	μουσικής •	μουσικού •	μουσικών •	μουσικών •	μουσικών •
accusative	μουσικό •	μουσική •	μουσικό •	μουσικούς •	μουσικές •	μουσικά •
vocative	μουσικέ •	μουσική •	μουσικό •	μουσικοί •	μουσικές •	μουσικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο μουσικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο μουσικός, etc.)

Antonyms

άμουσος (ámousos, “unmusical, dissonant”)

Related terms

μουσική f (mousikí, “music”)

Noun

μουσικός • (mousikós) m or f (plural μουσικοί)

(music) musician, composer, music teacher

Declension

declension of μουσικός

case \ number	singular	plural
nominative	μουσικός •	μουσικοί •
genitive	μουσικού •	μουσικών •
accusative	μουσικό •	μουσικούς •
vocative	μουσικέ •	μουσικοί •

μουσικός

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

Pronunciation

Adjective

Declension

Derived terms

Descendants

Further reading

Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Declension

Antonyms

Related terms

Noun

Declension

Further reading