μονός

See also: μόνος

Greek

Etymology

From Ancient Greek μόνος (mónos).

Adjective

μονός • (monós) m (feminine μονή, neuter μονό)

  1. single, with one part or element
  2. (mathematics) odd
    μονά ή ζυγά (odds or evens)
    1, 3, 5... είναι μονοί αριθμοί (1, 3, 5... are odd numbers)

Declension
Declension of μονός
number 
case \ gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative μονός • μονή • μονό • μονοί • μονές • μονά •
genitive μονού • μονής • μονού • μονών • μονών • μονών •
accusative μονό • μονή • μονό • μονούς • μονές • μονά •
vocative μονέ • μονή • μονό • μονοί • μονές • μονά •
derivations Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο μονός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο μονός, etc.)

See also
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.