μείλινος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /měː.li.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈmi.li.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈmi.li.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈmi.li.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈmi.li.nos/

Adjective

μείλῐνος • (meílinos) m (feminine μειλίνη, neuter μείλῐνον); first/second declension

(Epic) metrically lengthened form of μέλινος (mélinos)

Declension

First and second declension of μείλῐνος; μειλῐ́νη; μείλῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	μείλῐνος meílinos	μειλῐ́νη meilínē	μείλῐνον meílinon	μειλῐ́νω meilínō	μειλῐ́νᾱ meilínā	μειλῐ́νω meilínō	μείλῐνοι meílinoi	μείλῐναι meílinai	μείλῐνᾰ meílina
Genitive	μειλῐ́νου meilínou	μειλῐ́νης meilínēs	μειλῐ́νου meilínou	μειλῐ́νοιν meilínoin	μειλῐ́ναιν meilínain	μειλῐ́νοιν meilínoin	μειλῐ́νων meilínōn	μειλῐ́νων meilínōn	μειλῐ́νων meilínōn
Dative	μειλῐ́νῳ meilínōi	μειλῐ́νῃ meilínēi	μειλῐ́νῳ meilínōi	μειλῐ́νοιν meilínoin	μειλῐ́ναιν meilínain	μειλῐ́νοιν meilínoin	μειλῐ́νοις meilínois	μειλῐ́ναις meilínais	μειλῐ́νοις meilínois
Accusative	μείλῐνον meílinon	μειλῐ́νην meilínēn	μείλῐνον meílinon	μειλῐ́νω meilínō	μειλῐ́νᾱ meilínā	μειλῐ́νω meilínō	μειλῐ́νους meilínous	μειλῐ́νᾱς meilínās	μείλῐνᾰ meílina
Vocative	μείλῐνε meíline	μειλῐ́νη meilínē	μείλῐνον meílinon	μειλῐ́νω meilínō	μειλῐ́νᾱ meilínā	μειλῐ́νω meilínō	μείλῐνοι meílinoi	μείλῐναι meílinai	μείλῐνᾰ meílina
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	μειλῐ́νως meilínōs			μειλῐνώτερος meilinṓteros			μειλῐνώτᾰτος meilinṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.