μάρτυρος

Ancient Greek

Pronunciation
 

Noun

μάρτῠρος • (márturos)

  1. genitive singular of μάρτῠς (mártus) and Aeolic μάρτῠρ (mártur)

Noun

μάρτῠρος • (márturos) m (genitive μαρτύρου); second declension

  1. Epic form of μᾰ́ρτῠς (mártus)

Declension
Second declension of μάρτῠρος; μαρτῠ́ρου (Epic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative μάρτῠρος
márturos		 μαρτῠ́ρω
martúrō		 μάρτῠροι
márturoi
Genitive μαρτῠ́ρου / μαρτῠροῖο / μαρτῠ́ροιο / μαρτῠρόο / μαρτῠ́ροο
martúrou / marturoîo / martúroio / marturóo / martúroo		 μαρτῠ́ροιῐν
martúroiin		 μαρτῠ́ρων
martúrōn
Dative μαρτῠ́ρῳ
martúrōi		 μαρτῠ́ροιῐν
martúroiin		 μαρτῠ́ροισῐ / μαρτῠ́ροισῐν / μαρτῠ́ροις
martúroisi(n) / martúrois
Accusative μάρτῠρον
márturon		 μαρτῠ́ρω
martúrō		 μαρτῠ́ρους
martúrous
Vocative μάρτῠρε
márture		 μαρτῠ́ρω
martúrō		 μάρτῠροι
márturoi
Notes:
  • Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Greek

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈmaɾ.ti.ɾos/
  • Hyphenation: μάρ‧τυ‧ρος

Noun

μάρτυρος • (mártyros) f (also formal masculine)

  1. (formal) Genitive singular form of μάρτυρας (mártyras).
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.