κτέανον

Ancient Greek

From the root of κτάομαι (ktáomai), from Proto-Indo-European *tek- (“to receive”).

κτέᾰνον • (ktéanon) n (genitive κτεάνου); second declension

Second declension of τὸ κτέᾰνον; τοῦ κτεᾰ́νου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ κτέᾰνον tò ktéanon	τὼ κτεᾰ́νω tṑ kteánō	τᾰ̀ κτέᾰνᾰ tà ktéana
Genitive	τοῦ κτεᾰ́νου toû kteánou	τοῖν κτεᾰ́νοιν toîn kteánoin	τῶν κτεᾰ́νων tôn kteánōn
Dative	τῷ κτεᾰ́νῳ tôi kteánōi	τοῖν κτεᾰ́νοιν toîn kteánoin	τοῖς κτεᾰ́νοις toîs kteánois
Accusative	τὸ κτέᾰνον tò ktéanon	τὼ κτεᾰ́νω tṑ kteánō	τᾰ̀ κτέᾰνᾰ tà ktéana
Vocative	κτέᾰνον ktéanon	κτεᾰ́νω kteánō	κτέᾰνᾰ ktéana
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Second declension of κτέᾰνον; κτεᾰ́νου (Epic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	κτέᾰνον ktéanon	κτεᾰ́νω kteánō	κτέᾰνᾰ ktéana
Genitive	κτεᾰ́νου / κτεᾰνοῖο / κτεᾰ́νοιο / κτεᾰνόο / κτεᾰ́νοο kteánou / kteanoîo / kteánoio / kteanóo / kteánoo	κτεᾰ́νοιῐν kteánoiin	κτεᾰ́νων kteánōn
Dative	κτεᾰ́νῳ kteánōi	κτεᾰ́νοιῐν kteánoiin	κτεᾰ́τεσσῐ / κτεᾰ́τεσσῐν / κτεᾰ́νοισῐ / κτεᾰ́νοισῐν / κτεᾰ́νοις kteátessi(n) / kteánoisi(n) / kteánois
Accusative	κτέᾰνον ktéanon	κτεᾰ́νω kteánō	κτέᾰνᾰ ktéana
Vocative	κτέᾰνον ktéanon	κτεᾰ́νω kteánō	κτέᾰνᾰ ktéana
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.