κεστός

Ancient Greek

From κεντέω (kentéō, “I prick, goad, spur on, stab”) +‎ -τός (-tós).

κεστός • (kestós) m (feminine κεστή, neuter κεστόν); first/second declension

First and second declension of κεστός; κεστή; κεστόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	κεστός kestós	κεστή kestḗ	κεστόν kestón	κεστώ kestṓ	κεστᾱ́ kestā́	κεστώ kestṓ	κεστοί kestoí	κεσταί kestaí	κεστᾰ́ kestá
Genitive	κεστοῦ kestoû	κεστῆς kestês	κεστοῦ kestoû	κεστοῖν kestoîn	κεσταῖν kestaîn	κεστοῖν kestoîn	κεστῶν kestôn	κεστῶν kestôn	κεστῶν kestôn
Dative	κεστῷ kestôi	κεστῇ kestêi	κεστῷ kestôi	κεστοῖν kestoîn	κεσταῖν kestaîn	κεστοῖν kestoîn	κεστοῖς kestoîs	κεσταῖς kestaîs	κεστοῖς kestoîs
Accusative	κεστόν kestón	κεστήν kestḗn	κεστόν kestón	κεστώ kestṓ	κεστᾱ́ kestā́	κεστώ kestṓ	κεστούς kestoús	κεστᾱ́ς kestā́s	κεστᾰ́ kestá
Vocative	κεστέ kesté	κεστή kestḗ	κεστόν kestón	κεστώ kestṓ	κεστᾱ́ kestā́	κεστώ kestṓ	κεστοί kestoí	κεσταί kestaí	κεστᾰ́ kestá
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	κεστῶς kestôs			κεστότερος kestóteros			κεστότᾰτος kestótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

κεστός • (kestós) m (genitive κεστοῦ); second declension

Second declension of ὁ κεστός; τοῦ κεστοῦ (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ κεστός ho kestós	τὼ κεστώ tṑ kestṓ	οἱ κεστοί hoi kestoí
Genitive	τοῦ κεστοῦ toû kestoû	τοῖν κεστοῖν toîn kestoîn	τῶν κεστῶν tôn kestôn
Dative	τῷ κεστῷ tôi kestôi	τοῖν κεστοῖν toîn kestoîn	τοῖς κεστοῖς toîs kestoîs
Accusative	τὸν κεστόν tòn kestón	τὼ κεστώ tṑ kestṓ	τοὺς κεστούς toùs kestoús
Vocative	κεστέ kesté	κεστώ kestṓ	κεστοί kestoí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.