κίσσινος

Ancient Greek

Etymology

From κισσός (kissós, “ivy”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /kís.si.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkis.si.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈcis.si.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈcis.si.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈci.si.nos/

Adjective

κίσσῐνος • (kíssinos) m (feminine κισσῐ́νη, neuter κίσσῐνον); first/second declension

of ivy

Inflection

First and second declension of κίσσῐνος; κισσῐ́νη; κίσσῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	κίσσῐνος kíssinos	κισσῐ́νη kissínē	κίσσῐνον kíssinon	κισσῐ́νω kissínō	κισσῐ́νᾱ kissínā	κισσῐ́νω kissínō	κίσσῐνοι kíssinoi	κίσσῐναι kíssinai	κίσσῐνᾰ kíssina
Genitive	κισσῐ́νου kissínou	κισσῐ́νης kissínēs	κισσῐ́νου kissínou	κισσῐ́νοιν kissínoin	κισσῐ́ναιν kissínain	κισσῐ́νοιν kissínoin	κισσῐ́νων kissínōn	κισσῐ́νων kissínōn	κισσῐ́νων kissínōn
Dative	κισσῐ́νῳ kissínōi	κισσῐ́νῃ kissínēi	κισσῐ́νῳ kissínōi	κισσῐ́νοιν kissínoin	κισσῐ́ναιν kissínain	κισσῐ́νοιν kissínoin	κισσῐ́νοις kissínois	κισσῐ́ναις kissínais	κισσῐ́νοις kissínois
Accusative	κίσσῐνον kíssinon	κισσῐ́νην kissínēn	κίσσῐνον kíssinon	κισσῐ́νω kissínō	κισσῐ́νᾱ kissínā	κισσῐ́νω kissínō	κισσῐ́νους kissínous	κισσῐ́νᾱς kissínās	κίσσῐνᾰ kíssina
Vocative	κίσσῐνε kíssine	κισσῐ́νη kissínē	κίσσῐνον kíssinon	κισσῐ́νω kissínō	κισσῐ́νᾱ kissínā	κισσῐ́νω kissínō	κίσσῐνοι kíssinoi	κίσσῐναι kíssinai	κίσσῐνᾰ kíssina
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	κισσῐ́νως kissínōs			κισσῐνώτερος kissinṓteros			κισσῐνώτᾰτος kissinṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.